3 του Σεπτέμβρη.

Ως γενέθλιο γεγονός είναι καθοριστικής πολιτικής σημασίας και με θετικό πρόσημο στο αλγεβρικό άθροισμα, ό,τι κι αν ψήφισε ή ψηφίζει κανείς - οι αγιοποιήσεις και οι δαιμονοποιήσεις είναι για τους ταλιμπάν.  Ως κείμενο όμως είναι απολύτως ταυτισμένο με την εποχή του.  Ελάχιστοι πια αναφέρονται στη Διακήρυξη ή τσιτάρουν έστω κάποια φράση της. Παραμένει ωστόσο χρήσιμη η αναδρομή στα γραπτά, τις φωτογραφίες, την ατμόσφαιρα μιας πολύ πιο αισιόδοξης εποχής - το 1974 (και όχι το 1973...) μόλις είχε τελειώσει η χούντα να θυμίσουμε, η χώρα προσπαθούσε να ξαναβρεί το πολιτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό νήμα της δεκαετίας του '60. Θα το ξανάβρουμε ελπίζω, αν όχι στους μπαξέδες, σε όποιο άλλο τόπο ευνοεί την κοινωνική απελευθέρωση τον 21ο αιώνα, θα το βρούμε, πού θα πάει.