Ο ΣΙΡΑΚ, Ο ΛΕΠΕΝ ΚΑΙ Ο ΚΑΜΙΝΗΣ

" Στις προεδρικές εκλογές του 2002 στη Γαλλία, επικράτησε ένα σύνθημα : «Ψηφίστε τον απατεώνα, όχι το φασίστα !» Ένα τεράστιο πλήθος που διαδήλωνε επί μέρες με οργή και πάθος, εκτόνωσε στο δεύτερο γύρο τις δημοκρατικές του τύψεις και εξέλεξε με συντριπτικό ποσοστό τον Ζακ Σιράκ (τον απατεώνα του συνθήματος, γιατί κατηγορούνταν για κακοδιαχείριση και διαφθορά όταν ήταν δήμαρχος Παρισιού). Το κακό όμως είχε γίνει : λόγω αυξημένης αποχής και πολυδιάσπασης της Αριστεράς, είχε συμβεί το αδιανόητο ο Λεπέν, ο φασίστας του συνθήματος, να έρθει δεύτερος, ξεπερνώντας στον πρώτο γύρο τον Λιονέλ Ζοσπέν. Αυτά συνέβησαν σε μια προεκλογική περίοδο που μονοπωλήθηκε σχεδόν από τα ζητήματα ασφάλειας, εγκληματικότητας και μετανάστευσης, όλα μαζί ταυτόχρονα και μπερδεμένα, έτσι όπως συνήθως προβάλλονται στα μέσα ενημέρωσης.

Η αντιπαραβολή με τις φετινές εκλογές στην Αθήνα είναι πράγματι ενδιαφέρουσα. Την επόμενη Δευτέρα ένας εκ των Κακλαμάνη, Καμίνη θα είναι δήμαρχος. Η πρώτη επιλογή συγκεντρώνει στοιχεία και από το Σιράκ και από το Λεπέν. Η ανέξοδη ρητορική, η αδιαφορία για τα σημαντικά προβλήματα, η διαχείριση του Δήμου που εγείρει σοβαρά ερωτηματικά, λόγω αδιαφάνειας και ευνοιοκρατίας, θυμίζουν Ζακ Σιράκ. Οι εθνικιστικές κορώνες, οι ξενοφοβικές παρεκτροπές και το φλερτ με τον ΛΑΟΣ, έχουν ολίγη (ή πολλή ; μένει να το δούμε) από Λεπέν. Το παράδοξο είναι ότι μετά από θητεία τεσσάρων χρόνων, ενώ πριν ήταν υπουργός για άλλα δύο, ο Νικήτας Κακλαμάνης επιχειρεί να εκμεταλλευτεί την ίδια τη δική του αποτυχία. Αντί να απολογείται για τη δραματική επιδείνωση του δημόσιου χώρου στην Αθήνα, με τις εικόνες εξαθλίωσης, την εγκληματικότητα κλπ, ο απερχόμενος δήμαρχος την χρησιμοποιεί ανενδοίαστα : υποδαυλίζει τα συντηρητικά αντανακλαστικά, ωσάν να είναι άμοιρος ευθυνών ο Δήμος που διοικεί και η Κυβέρνηση στην οποία συμμετείχε, για το έλλειμμα ασφάλειας και την κατάντια παραδοσιακών γειτονιών.

Η δεύτερη επιλογή, μπορεί να δώσει την ευκαιρία σε έναν άνθρωπο της επιστήμης, που αναδείχτηκε μέσα από τη δουλειά του υπέρ των δικαιωμάτων των πολιτών και της χρηστής διοίκησης, να δοκιμάσει τις δυνάμεις του σε ένα καινούριο στίβο. Ο Γιώργος Καμίνης καλείται να ανταποκριθεί σε μια τεράστια πρόκληση : σε μια πόλη που περισσεύει η φανφάρα και το λούστρο – αλλά και η μιζέρια -, που βασιλεύει η πολιτική του θεάματος και το θέαμα της πολιτικής, με δραματική απόκλιση ανάμεσα στις λέξεις και τα πράγματα, όπου δε λείπουν οι ιδέες και τα προγράμματα αλλά η στοιχειώδης σοβαρότητα και συνέπεια, σε αυτήν την πόλη μπορεί να γίνει και «κανονική» πολιτική ; Με αποχρώσεις και αντιπαραθέσεις σίγουρα, αλλά πολιτική. Με αυτό το μέτρο θα κριθεί στο τέλος της θητείας του, αν τον εμπιστευθούν οι Αθηναίοι. 

Την Κυριακή ψηφίζουμε για Δήμαρχο αλλά η επιλογή στην Αθήνα θα έχει ευρύτερες επιπτώσεις. Στην πρωτεύουσα της, η χώρα δοκιμάζει το μοντέλο κοινωνικής συμβίωσης που θα επιλέξει. Σε συνθήκες κρίσης που αναμένεται να διαρκέσει, έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία ποιος θα διαχειριστεί κοινωνικές υπηρεσίες και ποια αντίληψη για το δημόσιο χώρο και τα δικαιώματα των πολιτών θα επικρατήσει. Σε αυτή τη συγκυρία, η υπόμνηση της γαλλικής εμπειρίας είναι, νομίζω, χρήσιμη. "