Ένα κείμενο για τη σημασία της κατ' έφεση δίκης του Αμβρόσιου Καλαβρύτων, που κατηγορείται για το ρατσιστικό κήρυγμα μίσους κατά των ομοφυλοφίλων. 

Ευχαριστούμε το Vice για τη φιλοξενία.

https://www.vice.com/gr/article/bjexvw/o-nomotaghs-ambrosios-3anadikazetai?utm_source=vicefbgr&fbclid=IwAR3jWhFkeXqoMGGI3SqT4XLOttuXxbxom3bqsHx0w9s2ec1mTkE87Z3rdUk

«   Ο "Νομοταγής" Αμβρόσιος Ξαναδικάζεται

Μία απόψη λίγο πριν την δίκη του Αμβρόσιου την Τετάρτη.

Το VICE Greece δίνει βήμα σε επιλεγμένες ανθρωπιστικές οργανώσεις και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων με τη δημιουργία της νέας στήλης "Ρισπέκτ", στην οποία κάθε Δευτέρα θα δημοσιεύονται προσωπικές ιστορίες, άρθρα άποψης, φωτογραφίες, ρεπορτάζ ή άλλες υποθέσεις που ενδιαφέρουν την ελληνική κοινωνία. Στόχος μας είναι να ενημερώσουμε το κοινό και να ανοίξουμε διάλογο για ζητήματα, με τα οποία καταπιάνονται οι συγκεκριμένες οργανώσεις και αξίζουν την προσοχή όλων.  Το συγκεκριμένο άρθρο το υπογράφει ο Γιάννης Φ. Ιωαννίδης, Δικηγόρος, Προέδρος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

Πριν από 40 χρόνια, όταν πολλοί από τους αναγνώστες του VICE δεν είχατε καν γεννηθεί, εξελέγη μητροπολίτης Αιγιαλείας και Καλαβρύτων ο Αμβρόσιος, κατά κόσμον Αθανάσιος Λενής.  Ήταν τότε 40 χρονών και είχε αρκετά ένσημα επί Χούντας στη θρησκευτική υπηρεσία της Χωροφυλακής.  Είχε δηλώσει ότι θα παραιτούνταν τον Αύγουστο του 2018, αλλά αποφάσισε να καθυστερήσει την αποχώρησή του.  Ο λόγος;  Όπως μαθαίνουμε από το katanixis.gr, περιμένει ως το τέλος του έτους δύο πράγματα: αφενός να ξεκινήσουν οι εργασίες στην Παναγία Τρυπητή, αφετέρου να δικαστεί ως εν ενεργεία μητροπολίτης στην κατ’ έφεση δίκη κατά της απόφασης που τον απάλλαξε για το γνωστό μισαλλόδοξο «κήρυγμά» του κατά των ομοφυλοφίλων.

Αυτός ο ιεράρχης, με τον λόγο του, τις πολιτικές παρέες που επιλέγει και την όλη πορεία του, έχει καταστεί εμβληματικό πρόσωπο:  Συμβολίζει τη διαχρονική αντοχή που έχουν στην Ελλάδα, μέσα στο κράτος και τους θεσμούς, καταστάσεις και πρόσωπα που συνιστούν μια μορφή πολιτικής ανωμαλίας.  Γιατί τι άλλο μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι σε ένα δημοκρατικό κράτος δικαίου ο τρόπος που πολιτεύεται ανενόχλητος ένας μισθοδοτούμενος από το δημόσιο ταμείο μητροπολίτης, που κηρύττει το μίσος, αρνείται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια συμπολιτών μας, αρθρογραφεί με κατάρες και επαινεί δημόσια τη Χρυσή Αυγή;

"Η ομοφυλοφιλία είναι εκτροπή από τους Νόμους της φύσεως! Είναι κοινωνικό κακούργημα! Είναι αμαρτία! Όσοι, λοιπόν, είτε τη βιώνουν, είτε την υποστηρίζουν δεν είναι φυσιολογικοί άνθρωποι! Είναι αποβράσματα της Κοινωνίας! (…) αποβράσματα της Κοινωνίας, περιθωριακοί άνθρωποι, ελαττωματίες, εξευτελισμένοι, άνθρωποι του σκότους (…) Ε, λοιπόν, αυτούς τους ξεφτιλισμένους, φτύστε τους! Αποδοκιμάστε τους! Μαυρίστε τους! Δεν είναι άνθρωποι! Είναι εκτρώματα της φύσεως! Ψυχικά και πνευματικά πάσχουν! Είναι άτομα με νοητική διαταραχή! Δυστυχώς, αυτοί είναι τρις-χειρότεροι και πολύ πιο επικίνδυνοι από κάποιους, που ζουν στα τρελοκομεία! Μην διστάζετε, λοιπόν! Όταν και όπου τους συναντάτε, φτύστε τους! Μην τους αφήνετε να σηκώνουν κεφάλι! Είναι επικίνδυνοι!"

Αυτά τα λόγια που κάποιοι συνάνθρωποί μας ένιωσαν ότι τους "σφίξανε σαν πένσα", είναι ο ορισμός της ρητορικής μίσους και όταν εκφέρονται από πρόσωπα με επιρροή –μάλιστα, δημόσιους λειτουργούς- συνιστούν εγκλήματα. »

Στην Εφημερίδα "Τα Νέα" για τη συνταγματική αναθεώρηση και την πρόθεση συμφωνίας Πρωθυπουργού – Αρχιεπισκόπου :

«  Κράτος - Εκκλησία: τα λεφτά δεν φέρνουν τον χωρισμό

1. Ο χωρισμός Εκκλησίας και Κράτους θα ήταν μια προοδευτική μεταρρύθμιση, επωφελής και για τα δύο μέρη. Δεν γίνεται, ούτε σε αυτό το αναθεωρητικό εγχείρημα. Οι προοδευτικές μεταρρυθμίσεις προωθούνται βέβαια με δημοκρατικά μέσα, δεν είναι αποκλειστική υπόθεση επιστημόνων ή φωτισμένων ελίτ. Στην Ελλάδα όμως σχεδόν κανείς, ούτε από την Κυβέρνηση, ούτε από την αντιπολίτευση, δεν επιδιώκει το χωρισμό.

2. Η θρησκευτική ελευθερία και ισότητα είναι απολύτως αναγκαίες συνιστώσες ενός Δημοκρατικού Κράτους Δικαίου. Δεν (θα έπρεπε να) είναι προς διαπραγμάτευση με κανέναν, δεν χρειάζεται Συνταγματική Αναθεώρηση για να εκλείψουν διατάξεις και πρακτικές θρησκευτικής επιβολής. Μια συνεκτική δημόσια πολιτική, που περιλαμβάνει νομοθετικές πρωτοβουλίες και αλλαγή νοοτροπίας Κυβέρνησης και Διοίκησης θα αρκούσε για να λύσει τα περισσότερα προβλήματα. Αλλά δεν την είδαμε παλιότερα, δεν τη βλέπουμε και τώρα.

3. Η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου είχε δημοσιεύσει ήδη από το 2005 μια ολοκληρωμένη πρόταση νόμου για τις σχέσεις Πολιτείας – Εκκλησίας. Λίγα έκτοτε νομοθετήθηκαν και ακόμα λιγότερα υλοποιήθηκαν, πχ ακόμα δεν υπάρχει πρακτική δυνατότητα αποτέφρωσης. Ποινικές διατάξεις όπως η βλασφημία παραμένουν σε ισχύ και εφαρμόζονται επιλεκτικά προσβάλλοντας την ελευθερία του λόγου και της τέχνης, θρησκευτικές κοινότητες, ακόμα και άλλες ορθόδοξες εκκλησίες, βρίσκονται αντιμέτωπες με την πανταχού παρούσα πρωτοκαθεδρία της Εκκλησίας της Ελλάδας. Οι εκπρόσωποι της οποίας απαιτούν να έχουν καθοριστικό λόγο σε όλα, κάποιες φορές με την «ευλογία» πολιτικών κομμάτων και πολιτειακών θεσμών. 

4. Ευλόγως θα ανέμενε κανείς ότι η διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος παρέχει την ευκαιρία για την αντιμετώπιση ορισμένων από αυτές τις παθογένειες. Αν όχι χωρισμός, έστω διακριτοί και καθαροί ρόλοι. Γίνεται;

5. Στην πρόταση αναθεώρησης που κατατέθηκε από την ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν θετικές προτάσεις, όπως ο «πολιτικός όρκος» των κρατικών αξιωματούχων (Προέδρου Δημοκρατίας, Βουλευτών, δημόσιων λειτουργών και υπαλλήλων). Θεσπίζεται ωστόσο και συνταγματικό δικαίωμα των πολιτών στον θρησκευτικό όρκο, με ελεύθερη επιλογή μεταξύ αυτού και του πολιτικού, ενώ στην ισχύουσα διάταξη ο νόμος ορίζει ελεύθερα τον τύπο κάθε όρκου.

6. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι διακηρύσσεται η θρησκευτική ουδετερότητα του κράτους. Εντούτοις, στο ίδιο άρθρο 3 του Συντάγματος παραμένει η «επικρατούσα θρησκεία». Ο όρος αυτός ορθώς διευκρινίζεται στην πρόταση ότι δεν αποτελεί αναγνώριση επίσημης κρατικής θρησκείας και δεν επιφέρει καμία δυσμενή συνέπεια σε βάρος άλλων θρησκευμάτων και στην απόλαυση του δικαιώματος της θρησκευτικής ελευθερίας. Όλα αυτά, σύμφωνα με την απολύτως κρατούσα στην επιστήμη γνώμη διασφαλίζονται ήδη στο ισχύον Σύνταγμα, που καθιερώνει την ανεξιθρησκεία. Δυστυχώς, το Συμβούλιο Επικρατείας αποφάνθηκε πρόσφατα κατά πλειοψηφία ότι το άρθρο 3 σε συνδυασμό με το άρθρο  16 του Συντάγματος, που περιλαμβάνει την ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης στην αποστολή της εκπαίδευσης, επιβάλλουν την κατήχηση στο σχολείο με βάση το δόγμα της επικρατούσας θρησκείας. Η τύχη της προσθήκης της  θρησκευτικής ουδετερότητας και της ερμηνείας της επικρατούσας θρησκείας στην πρόταση αναθεώρησης θα κριθεί στην επόμενη Βουλή. Προς το παρόν πάντως ελπίζουμε να μην ενισχύσει τα απολύτως μειοψηφικά στη συνταγματική θεωρία επιχειρήματα ότι με το ισχύον Σύνταγμα το κράτος μας δεν είναι θρησκευτικά ουδέτερο, ότι ο όρος επικρατούσα θρησκεία έχει κανονιστικό περιεχόμενο, ότι η Πολιτεία οφείλει να θρησκεύει, να προσεύχεται και να κατηχεί. Είναι ευθύνη όλων, πρωτίστως μάλιστα όσων πολιτικών κομμάτων αντιτίθενται στην αναθεώρηση του άρθρου 3, τουλάχιστον να διευκρινίσουν ρητώς ότι η θέση τους δεν προωθεί μια τέτοια οπισθοδρόμηση.

7. Τέλος ήρθαν οι ανακοινώσεις Πρωθυπουργού-Αρχιεπισκόπου περί πρόθεσης συμφωνίας για θέματα περιουσίας και μισθοδοσίας του κλήρου. Άλλοι, αρμοδιότεροι, οφείλουν να αποτιμήσουν τις οικονομικές της συνέπειες. Ούτε χωρισμός πάντως δεν είναι η έξοδος των κληρικών από την ενιαία αρχή πληρωμών, ενώ θα συνεχίσουν να είναι υπάλληλοι νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, ούτε θρησκευτικά ουδέτερο είναι ένα κράτος που αναλαμβάνει εις το διηνεκές την υποχρέωση «επιδότησης» για μία μόνο θρησκευτική κοινότητα. »