Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου 2017

Κείμενό μου στο ένθετο "Ιδεογράμματα" της Eφημερίδας "Νέα Σελίδα", 10/12/2017 :

«  Η Μποφίλιου, το Facebook και άλλα δαιμόνια » 
« Μία νεαρή τραγουδίστρια του "έντεχνου", είπε σε μια συνέντευξή της, ανάμεσα σε άλλα περί της τέχνης της, ότι ψηφίζει ΚΚΕ αν και της αρέσει ο Τρότσκι, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι δικτατορία και τι ωραίο που θα ήταν να γίνει μια παγκόσμια επανάσταση για να πάρει τα βουνά ακολουθώντας έναν ηγέτη, ενώ την πληγώνει που δυσφημείται η αριστερά, διευκρινίζοντας ότι δεν ψήφισε ποτέ ΣΥΡΙΖΑ.

Κι ενώ σε άλλες εποχές ουδείς θα πολυασχολείτο, εξάλλου οι εφημερίδες έχουν πια ελάχιστους αναγνώστες, κάποιοι που τη διάβασαν σάλπισαν επίθεση, πολλοί με όρους και λέξεις ιδιαίτερης βιαιότητας, που αν τους πάρουμε τοις μετρητοίς μπορεί ορισμένοι να ξεπερνούν και το όριο ανοχής του ποινικού δικαίου, ενώ εχθροί των επιτιθέμενων βγήκαν στην αντεπίθεση, με λέξεις και όρους ακόμα πιο βάρβαρους. 
Πού συνέβη αυτός ο πόλεμος; Μα στα κοινωνικά δίκτυα. Και από κει, με το γνωστό σπιράλ, στα δελτία ειδήσεων και τα μέσα ενημέρωσης.

Αναρωτιέμαι, έχει κανένα νόημα να ασχολούμαστε με τις πολιτικές απόψεις της κυρίας Μποφίλιου; Από μια άποψη ναι, όχι όμως λόγω του υποτιθέμενου ειδικού βάρους της παρέμβασης των καλλιτεχνών στα δημόσια πράγματα. Δυστυχώς – ή μήπως ευτυχώς; -, η περίοδος της κρίσης, ανάμεσα στα άλλα απομυθοποίησε και την εικόνα μας για τους ταγούς του ωραίου στη χώρα. Πόσοι και ποιοι δεν δήλωσαν αντάρτες, και με την ίδια ευκολία και χαλαρότητα το μετάνιωσαν που η Κυβέρνηση δεν ήταν τελικά του βουνού; Δείγμα ελαφρότητας ίσως, στην πραγματικότητα έλλειψη πολιτικής παιδείας, αν όχι και οπορτουνισμός για κάποιους, για να μιλήσουμε με όρους του κόμματος που συμπαθεί η αοιδός.

Με αυτήν την έννοια δεν έχει νόημα να οργίζεται κανείς με τα λεχθέντα. Εγώ, ας πούμε, γνώρισα πατέρα στα εφτά μου χρόνια, γιατί συνελήφθη επί δικτατορίας όταν ήμουν ενός έτους και βγήκε από τη φυλακή έξι χρόνια μετά. Μάλιστα σε όλη την πολιτική του διαδρομή ήταν ευρωπαϊστής, επειδή έτσι θεωρούσε ότι διασφαλίζεται η Δημοκρατία στην Ελλάδα και η ειρήνη στην ήπειρό μας. Αν έπαιρνα τοις μετρητοίς κάθε λόγο περί «χούντας», θα ήμουν διαρκώς σε τέτοια αγανάκτηση, που θα είχα πάρει τα όπλα.
Αυτό που έχει ίσως ενδιαφέρον να αναδειχθεί, είναι η τέλεια σύγχυση στο δημόσιο λόγο. Οι ίδιοι άνθρωποι, μπορεί να λένε τα πάντα και το αντίθετό τους, μέσα στην ίδια φράση, με τον ίδιο στόμφο και το ίδιο νάζι. Αυτό είναι πράγματι σοβαρό πρόβλημα, αλλά μηδενίζει και τη σημασία των όσων λέγονται. Συνεπώς "νερό πάνω απ’ το λουστρίνι μου" που έλεγε κι η αδελφή του Καβάφη.

Καλό είναι ωστόσο να προβληματιστούμε για τον τρόπο με τον οποίο επιδρά στην πολιτική αγορά η "κουλτούρα" των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Όπως εύστοχα έχει ειπωθεί, είναι σαν τα νευρικά δάχτυλα στο πληκτρολόγιο να επιδιώκουν την προσβολή και την οξύτητα, με την αίσθηση ότι όσο περισσότερη χολή και απλοϊκότητα έχει το ποστ, όσο πιο διχαστική είναι η θέση, τόσο περισσότερη ψηφιακή δημοφιλία θα φέρει.

Αυτά βέβαια δεν είναι στην Ελλάδα πρωτόγνωρα, υπήρχαν και πριν το διαδίκτυο. Μόνο που τώρα είναι πιο εύκολα, πιο γρήγορα, πιο «δημοκρατικά» και πιο αυτοαναφορικά.
I don’t like it.  »

Σάββατο 9 Δεκεμβρίου 2017

Σημεία παρέμβασής μου -ως εκπρόσωπος της Επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, Φώφης Γεννηματά- στο 5ο Τακτικό Συνέδριο της ΕΝΩΣΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΩΝ, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στις 8/12/2017  :


« … ‘Ηλπιζα ότι η παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας, θα είχε δύο θετικές συνέπειες στο Συνέδριο, την προφανή, ότι περιποιεί ιδιαίτερη τιμή στην ΕΝΠΕ, αλλά επιπλέον ότι θα επέβαλε ένα διαφορετικό επίπεδο σοβαρότητας και υπευθυνότητας στο λόγο. Οφείλω να πω ότι δυστυχώς “δεν μας αφήνουν να αγιάσουμε”. Λείπει μεν τώρα ο Υπουργός Εσωτερικών, αλλά θα πρέπει να πούμε κάποια πράγματα με το όνομά τους. Ενώ θα μπορούσαμε να μιλήσουμε αποκλειστικά και μόνο για το μέλλον, αυτά τα οποία ακούσαμε μας αναγκάζουν να ασκήσουμε κριτική και για το πρόσφατο παρελθόν και για τα λεχθέντα.

Βεβαίως κατ’ αρχάς - εκπροσωπώντας την Επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, τη Φώφη Γεννηματά - δεν μπορώ παρά να ξεκινήσω το χαιρετισμό μου εκφράζοντας ένα μεγάλο ευχαριστώ στους αυτοδιοικητικούς του Β’ βαθμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης – τους περιφερειακούς συμβούλους, Αντιπεριφερειάρχες και Περιφερειάρχες – για τη μαζική συμμετοχή σας και την ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗ ΣΥΜΒΟΛΗ σας στη δυναμική επανεκκίνηση του χώρου της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης. Το Κίνημα Αλλαγής σας χρωστά ένα τεράστιο ευχαριστώ που δώσατε το “παρών” – μαζί με τους 212.000 συμπολίτες μας – στη μεγάλη αυτή γιορτή πραγματικής συμμετοχικής Δημοκρατίας που πρώτοι εμείς καθιερώσαμε στο παρελθόν για να μας μιμηθούν στη συνέχεια κι άλλοι. 
Και αποδείχθηκε μέσα από αυτή τη διαδικασία ότι οι δεσμοί του χώρου μας με την Αυτοδιοίκηση είναι ζωντανοί, είναι διαχρονικοί και είναι ισχυροί.

ΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΘΕΙ ΕΔΩ ΣΗΜΕΡΑ, για το 5ο τακτικό Συνέδριο της Ένωσης Περιφερειών, ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΠΑ.ΣΟ.Κ. ΕΠΛΑΣΕ ΤΙΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ, ας μην το ξεχνάμε αυτό.

Δεν χρειάζεται εγώ να επαναλάβω, γιατί είναι ευρέως γνωστό, τι “ούγια” φέρουν αποκάτω όλες οι μεταρρυθμίσεις στη Δημόσια Διοίκηση και στην Αυτοδιοίκηση στη Χώρα μας.

Χρειάζεται όμως να επισημάνω πως προκαλεί εντύπωση ότι πριν λίγο ακούσαμε τον Υπουργό Εσωτερικών να ξανα-εξαγγέλλει μια κάποια μεταρρύθμιση. 

Μια μεταρρύθμιση που θα ερχόταν πέρυσι την Άνοιξη, άργησε μέχρι το Καλοκαίρι, πήρε παράταση για το Φθινόπωρο και φαίνεται πως μάλλον αναβάλλεται για μετά τις χριστουγεννιάτικες διακοπές. 

Θα θυμίσω ότι από αυτό το ίδιο βήμα, του Συνεδρίου της ΕΝΠΕ, είχαμε ακούσει τον προκάτοχό του, Υπουργό της σημερινής Κυβέρνησης, να μας μιλά για το “Χρυσό Αιώνα” της Αυτοδιοίκησης.

Πως όμως γίνονται οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις; 
Θα σας το πει ο πολιτικός μας χώρος γιατί το γνωρίζει καλά. 
Με ΣΧΕΔΙΟ, με ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΨΗ, με ΤΟΛΜΗ και ΔΙΑΘΕΣΗ για ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΕΣ ΝΟΟΤΡΟΠΙΕΣ και τις αδράνειες που καθηλώνουν στη στασιμότητα. 
Θα υπενθυμίσω - καθώς λέγονται πολλές ανακρίβειες, αλλά εδώ υπάρχουν και παλαιότεροι και θυμούνται – ότι η μεταρρύθμιση του “Καλλικράτη” στην πραγματικότητα προετοιμάστηκε μέσα από ΚΟΙΝΕΣ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΕΣ, ήδη από τότε που η Φώφη Γεννηματά ήταν Πρόεδρος της ΕΝΑΕ και ο Πάρις Κουκουλόπουλος Πρόεδρος της ΚΕΔΚΕ, στις μεγάλες του γραμμές βέβαια. Για να καταλήξουμε τελικά σε μια ΕΥΡΕΙΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ με την Τ.Α., τουλάχιστον επί της αρχής πρωτάκουστη, διότι δέχθηκαν τα συλλογικά όργανα 1034 Δήμων και Κοινοτήτων και 57 Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων να μειωθεί ο αριθμός τους και να μεταβούμε στις αιρετές Περιφέρειες. Συναίνεση που μόνο απλή δεν ήταν.
Επιπλέον, οι μεταρρυθμίσεις γίνονται όταν υπάρχει ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ. Προκαλεί δε ιδιαίτερη εντύπωση η διαπίστωση ότι το 2015, η νεοεκλεγείσα τότε Κυβέρνηση, όχι μόνον δεν είχε μια σοβαρή άποψη επί των δημοσιονομικών, αλλά στερείτο ακόμη και μιας στοιχειώδους αντίληψης για το Κράτος. Δεν είδαμε ένα επεξεργασμένο σχέδιο και ούτε σήμερα βλέπουμε, ενώ ήδη – τρία χρόνια μετά – εισερχόμαστε σταδιακά σε προεκλογική περίοδο για την Τ.Α. Άρα ουσιαστικά πολιτικό κεφάλαιο δεν υπάρχει. 
Εδώ, στο βήμα των δικών σας Συνεδρίων, ακούγαμε τον προ-μνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ να υπόσχεται ριζοσπαστικές ανατροπές και διάφορα άλλα...
Όμως στην πολιτική κρινόμαστε όλοι από τα ΕΡΓΑ μας. Από τις ΠΡΑΞΕΙΣ μας. 
Εκεί ζυγίζεται και κρίνεται η αξιοπιστία και η φερεγγυότητα κάθε πολιτικού χώρου.

Σήμερα, ενώ υποτίθεται είναι σε πλήρη εξέλιξη μια μεταρρυθμιστική διαδικασία, ακούσαμε ξανά διάφορες ΑΟΡΙΣΤΙΕΣ και γενικότητες.
Σχετικά με τις αρμοδιότητες, τι θα γίνει και πως θα αρθούν οι αλληλεπικαλύψεις, δεν ακούσαμε τίποτα συγκεκριμένο, σε αντίθεση με το ζήτημα του εκλογικού νόμου, για τον οποίον ειπώθηκαν λεπτομέρειες, αντιφατικές βέβαια. Μέχρι το επίπεδο διατάξεων φαίνεται να έχει πάει ειδικά αυτή και μόνο η επεξεργασία, για το εκλογικό σύστημα. 
Για τις αρμοδιότητες τίποτα συγκεκριμένο, μόνο γενικότητες ότι θα γίνει πάλι άλλη μια Επιτροπή…
Για να είμαστε δίκαιοι, επειδή πιστεύω ότι η αξιοπιστία και η φερεγγυότητα προϋποθέτει και μια αυτοκριτική, ο “Καλλικράτης” – που έγινε βέβαια υπό συγκεκριμένες τότε συνθήκες και, εάν δεν γινόταν τότε, δεν θα γινόταν ποτέ και δεν θα είχαμε αιρετές Περιφέρειες σήμερα – είχε πράγματι ένα έλλειμα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε: ότι έδωσε μεγαλύτερο βάρος στις δομές και λιγότερο στις διαδικασίες. 
Αλλά ακούσατε σήμερα εσείς από τον Υπουργό κάποια συγκεκριμένη τομή σε ζητήματα Αποκέντρωσης ; ‘Εστω μία συγκεκριμένη αρμοδιότητα ; Κάτι για τη δημοσιονομική αποκέντρωση ; 
Ο εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, κ. Βορίδης, ανέφερε την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας. Το παράδειγμα δεν νομίζω ότι είναι εύστοχο μιλώντας για την Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, θα έβλεπα περισσότερο να πηγαίνει στον Α’ βαθμό Τ.Α., ενώ η δευτεροβάθμια φροντίδα υγείας στην αιρετή Περιφέρεια. 
Από την Κυβέρνηση τίποτα συγκεκριμένο, καμία γενναία αποκεντρωτική πρωτοβουλία. Γιατί συμβαίνει αυτό ; Εμείς που έχουμε υλοποιήσει μεταρρυθμίσεις, το έχουμε βιώσει και γνωρίζουμε γιατί. Πάντα υπάρχει αντίσταση από τα κεντρικά Υπουργεία στις γενναίες μεταρρυθμιστικές τομές. Επί παραδείγματι, όταν το ΕΣΠΑ επρόκειτο να πάει στις Περιφέρειες υπήρχαν πολλοί Υπουργοί που δεν ήθελαν τη συγκεκριμένη τομή. Αλλά, όταν υπάρχει σοβαρό σχέδιο και πραγματική πολιτική βούληση, τότε οι μεταρρυθμίσεις μπορούν και προχωρούν.
Ακούσαμε ένα άλλο “ενδιαφέρον”, την εξαγγελία για τον Ελεγκτή Νομιμότητας. Ενώ προβλέπεται στον “Καλλικράτη” ως ανεξάρτητη ουσιαστικά αρχή, σήμερα ανακοινώθηκε ότι θα υπάγεται στο Υπουργείο Εσωτερικών, ότι θα λειτουργεί “υπό την ΕΠΟΠΤΕΙΑ και την ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ Εσωτερικών”. Το θεωρείτε κανένα ιδιαίτερο βήμα αυτό ; Γιατί δεν το αφήνουν στις Αποκεντρωμένες ; Αντί να μεταβούμε στο επόμενο βήμα, που θα ήταν η ενίσχυση της ανεξαρτησίας, εδώ προαναγγέλλουν ότι θα κινηθούν προς τα πίσω, δηλαδή στη συγκέντρωση του ελέγχου.
Ακούσαμε βεβαίως και για τις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις. Εδώ πέρα τα πράγματα είναι απλά. Ή πάμε σε ένα σύστημα - όλα τα συστήματα φυσικά έχουν και τα τρωτά τους, κανένα δεν είναι τέλειο – που οι αποκεντρωμένες ανά την ελληνική περιφέρεια υπηρεσίες του Κράτους είναι κάτω από την ίδια ομπρέλα (όπως πρέπει να είναι η Αποκεντρωμένη Διοίκηση, για να υπάρχουν και οικονομίες κλίμακος, να μπορεί να αξιοποιείται το επιστημονικό και διοικητικό προσωπικό από υπηρεσία σε υπηρεσία σε τοπικό επίπεδο κ.ο.κ.) ή πάμε σε ένα σύστημα όπου οι κρατικές υπηρεσίες είναι αποκεντρωμένες ως περιφερειακές υπηρεσίες των Υπουργείων. Αλλά εκεί δεν ισχύει αυτό που είπε ο Υπουργός ότι δεν υπάρχει περίπτωση να θιγεί ποτέ και κανένας υπάλληλος, γιατί όλο το νόημα των περιφερειακών υπηρεσιών των Υπουργείων και όλη η προστιθέμενη αξία τους είναι η κινητικότητα μεταξύ κέντρου και περιφέρειας : το γεγονός ότι ένα στέλεχος του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης πχ, μπορεί να πάει στη Μ.Ε.Α. στις Βρυξέλλες, να γυρίσει πίσω στην Επιτελική Δομή του Υπουργείου και μετά να μετατεθεί για να μεταφέρει την τεχνογνωσία που έτσι απέκτησε στην περιφέρεια. Εκεί θα υπήρχε ενδεχομένως μια αξιοποίηση προσωπικού, αλλά αυτό δεν λέγεται. Πώς θα τα κάνετε και τα δυο εν καιρώ κρίσης και χωρίς νέες προσλήψεις, δηλαδή και να μην θίξουμε κανέναν και όλοι να μείνουν στην Αθήνα ή στο χωριό τους, αν θέλουν, και περιφερειακές υπηρεσίες να κάνουμε ;
Εμείς είμαστε βέβαιοι ότι έχετε όλοι την πολιτική ωριμότητα αντικειμενικά να κρίνετε και να διακρίνετε μεταξύ αυτών που λέγονται.

Θα μπορούσαμε να απαριθμήσουμε πολλά επικριτικά για τα πεπραγμένα του τελευταίου διαστήματος. 
Ο Υπουργός ανέφερε "ποτέ δεν υποσχεθήκαμε κάτι που δεν μπορούσαμε να κάνουμε". Ευτυχώς μετά συμπλήρωσε "τους τελευταίους μήνες". 
     Γνωρίζετε τον προϋπολογισμό του 2018, με τα μειωμένα έσοδα της Τ.Α. από το ήδη λειψό Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, αλλά και με τις συνολικές επιχορηγήσεις να μειώνονται εν συγκρίσει με το μόλις πρόσφατα ψηφισθέν – και ήδη βεβαίως μη επαρκές - Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής. 
     Αναφέρθηκαν και πριν οι αρμοδιότητες που σας περιήλθαν αιφνιδιαστικά, χωρίς να τις ζητήσετε, χωρίς να ερωτηθείτε, χωρίς συνολικό σχέδιο, χωρίς νέο προσωπικό, χωρίς νέους πόρους και ενώ, υποτίθεται, είναι σε εξέλιξη μια διαδικασία συνολικής μεταρρύθμισης. Αρμοδιότητες οι περισσότερες από τις οποίες εμπλέκουν τις Περιφέρειες – που είναι κατά κύριο λόγο φορείς αναπτυξιακού προγραμματισμού – σε διαδικασίες διαχείρισης επιμέρους τοπικών θεμάτων, ενώ για αυτόν ακριβώς το λόγο θελήσαμε να έχουμε μεγάλους και ισχυρούς Δήμους.
     Το χάος που έχει προκαλέσει ο νόμος για τις Δημόσιες Συμβάσεις (ν.4412/2016). ΟΤΑ διαθέτουν χρήματα και αδυνατούν να αξιοποιήσουν ακόμη και ένα ευρώ, εγκλωβισμένοι στις προβλέψεις ενός νόμου που ψηφίστηκε τον Αύγουστο του 2016, με 379 άρθρα και έχει ήδη υποστεί πάνω από 220 τροποποιήσεις. Τροποποιήσεις που έχει η καθεμιά διαφορετική έναρξη ισχύος, δηλαδή είναι πρακτικά αδύνατο να ξέρει κανείς για κάθε λεπτομέρεια μιας διαδικασίας τι ακριβώς ισχύει και από πότε.
Δεν θα πω τίποτα για το προσφυγικό, παρά μία κουβέντα: σκεφτείτε πόσο καλύτερη θα ήταν η διαχείριση του προσφυγικού εάν υπήρχε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον Α’ και Β’ βαθμό Τ.Α. Αυτό μόνο.

Όλα αυτά τα γνωρίζετε καλά, γιατί τα βιώνετε.

Και επειδή η ώρα είναι περασμένη, δεν θα σας μιλήσω προγραμματικά, καθώς οι προγραμματικές μας θέσεις είναι γνωστές, επεξεργασμένες και δημόσιες. 

Δεν μπορώ όμως να αφήσω ασχολίαστο αυτό που είπε ο κ. Βορίδης, όταν αναφερόμενος στη δημοσιονομική αποκέντρωση, σημείωσε ότι αυτή “δεν σημαίνει ότι θα πάρετε περισσότερα λεφτά”. Προσέξτε, εδώ γίνεται εμφανής η διαφορά των αντιλήψεων: Εμείς όταν μιλάμε για δημοσιονομική αποκέντρωση, ασφαλώς και θεωρούμε ότι πρέπει η Αυτοδιοίκηση να αυξήσει τα έσοδά της, αυξάνοντας όμως ταυτοχρόνως και τις αρμοδιότητες που ασκεί, στο πλαίσιο μιας γενναίας Αποκέντρωσης με Αυτοδιοίκηση. Και επιπλέον για εμάς, η δημοσιονομική αποκέντρωση με τυχόν εκχώρηση του φόρου ακινήτων στην Τ.Α., προφανώς συμπεριλαμβάνει την ύπαρξη ενός μηχανισμού εξισορρόπησης περιφερειακών ανισοτήτων.

Τέλος, όσον αφορά τον εκλογικό νόμο, καλόν είναι να θυμηθούμε τι έγινε το 2014: Ο ΣΥΡΙΖΑ πολιτικοποίησε στο έπακρο τις αυτοδιοικητικές εκλογές, μάλιστα αποκάλεσε τους Δημάρχους “βλαχοδημάρχους”. Εσείς δεν είχατε αυτή την “τιμή”, αλλά σας είπαν διαπλεκόμενους, είπαν τι κακό πράγμα που είναι οι εργολαβίες, πώς μαζεύουν οι αριστεροί τα σκουπίδια, μην θυμηθούμε όλα τα υπόλοιπα… Και μετά ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Και τώρα ετοιμάζεται να πάθει συντριβή, γι’ αυτό “παίρνει τα μέτρα του”. 
Αυτό που σας ετοιμάζεται είναι να θεσμοθετηθεί Ο ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ ΜΕ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ ΣΤΟ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ, είναι τόσο απλό, αυτό σας ετοιμάζεται. Εγώ για παράδειγμα παρακολουθώ την ημερήσια διάταξη του Π.Σ. Κρήτης, βλέπω τα θέματα της ημερήσιας διάταξης και φαντάζομαι αν όλα αυτά τα λεπτομερειακά διαχειριστικά θέματα, που εξ ανάγκης περιλαμβάνονται, συζητούνταν υπό καθεστώς απλής αναλογικής. Μπορείτε να το φανταστείτε… 
Το σχέδιο είναι απλό: μικρές τοπικές μειοψηφίες θέλουν απλώς να επιβάλουν ένα ρόλο ενόψει της διαφαινόμενης ήττας του ΣΥΡΙΖΑ στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Αυτή είναι η μόνη τους μέριμνα και υπ’ αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί να γίνει σοβαρή κουβέντα.

Εν κατακλείδι, Φίλες & Φίλοι, ποιο είναι το πρόβλημα της πατρίδας μας ; Είναι το ζήτημα της απλής αναλογικής; Ή μήπως είναι η ΑΝΑΠΤΥΞΗ με κοινωνική δικαιοσύνη και συνοχή ; Η ανάπτυξη - για να παραφράσω ένα παλιό συνταγματικό "σύνθημα" - εναπόκειται στον πατριωτισμό της Τ.Α. και σας καλώ, παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια, να κάνουμε όλοι μαζί – σε ΣΥΝΕΡΓΕΙΑ και σε ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗ ΟΙ ΔΥΟ ΒΑΘΜΟΙ Τ.Α. ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΟΥΝ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗ ΜΕ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ - το πατριωτικό μας καθήκον.

Σας ευχαριστώ. »



Παρασκευή 1 Δεκεμβρίου 2017

Σημεία παρέμβασής μου -ως εκπρόσωπος της Επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, Φώφης Γεννηματά- στο Ετήσιο Τακτικό Συνέδριο της Κ.Ε.Δ.Ε, που πραγματοποιήθηκε στα Ιωάννινα στις 30/11/2017  :


« … Ευχαριστούμε την ΚΕΔΕ, γιατί το σύνθημα του Συνεδρίου σας, το “Αλλάζουμε” ταιριάζει πάρα πολύ με το “Κίνημα Αλλαγής”.

Και θα ήθελα ιδιαίτερα, ως εκπρόσωπος της Επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, της Φώφης Γεννηματά, να ευχαριστήσω την Αυτοδιοίκηση, της οποίας ο ρόλος και η συμμετοχή υπήρξε καθοριστική στην επιτυχία του νέου ξεκινήματος που κάνουμε ως Παράταξη. 
Ο χώρος χρωστάει ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στους εκατοντάδες αιρετούς της Αυτοδιοίκησης, στους δεκάδες Δημάρχους που στάθηκαν πλάι μας και ΣΤΗΡΙΞΑΝ ΤΟ ΝΕΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ, δίνοντας το «ΠΑΡΩΝ» στον αγώνα όλων των υποψηφίων απ’ άκρη σ’ άκρη της Χώρας, που ήταν μια ΓΙΟΡΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, όπως εμείς πρώτοι ήδη στο παρελθόν καθιερώσαμε, για να μας ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι.
Ένα ευχαριστώ ακόμα στον αυτοδιοικητικό κόσμο που έσπευσε να εμπλουτίσει με τις ιδέες του τα προγράμματα όλων των υποψηφίων. 
Και ιδιαίτερη αναφορά θέλω να κάνω στο Γιώργο Καμίνη, τον πρώτο Δήμαρχο της Χώρας, που με τη συμμετοχή του προσέφερε στο συγκεκριμένο εγχείρημα ένα νέο τόνο και την αναγκαία ευρύτητα.
Θέλω επίσης να ευχαριστήσω την Αυτοδιοίκηση για την συνεισφορά της και στη δυνατότητα πρακτικής υλοποίησης διαδικαστικών παραμέτρων, που ήταν πολύ σημαντικές.

Από αυτό το νέο ξεκίνημα προέκυψε κάτι το ελπιδοφόρο. Και αυτό δεν το αναφέρω υπό μορφή αυτοεπαίνου, νομίζω ότι είναι μια αντικειμενική διαπίστωση ότι - παρά τα όποια “σκαμπανεβάσματα” - αποδείχθηκε ότι οι ΔΕΣΜΟΙ της δικιάς μας Παράταξης με το χώρο της Αυτοδιοίκησης είναι ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΣ, είναι ΣΤΑΘΕΡΟΙ και είναι και ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟΙ. 
Και γι’ αυτό θέλουμε την Αυτοδιοίκηση καθοριστικό παράγοντα και στις διαδικασίες που θα γίνουν από εδώ και στο εξής. 
Σας θέλουμε ΜΑΖΙ ΜΑΣ γιατί ξέρετε ποιοι είναι οι ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΙ δεσμοί αυτής της Παράταξης με την Αυτοδιοίκηση.

Και ξέρετε επίσης - τα έχουμε πει πολλές φορές και κινδυνεύουμε να γίνουμε κουραστικοί, αλλά είναι η πραγματικότητα - τι σφραγίδα φέρουν οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις που έγιναν σε αυτή τη Χώρα, ειδικά στον αυτοδιοικητικό χώρο. Δεν χρειάζεται να θυμίσω εμβληματικά ονόματα μεταρρυθμιστικών παρεμβάσεών μας, όπως τα Κ.Ε.Π., τη Διαύγεια, τον Καποδίστρια, τον Καλλικράτη, απλώς θέλω να υπενθυμίσω ότι πάντοτε, μα πάντοτε, σε όσες από αυτές τις μεταρρυθμίσεις προχωρήσαμε, με τα όποια προβλήματα είχαν – γιατί πάντα στη ζωή υπάρχουν και προβλήματα – είχαμε πάντοτε ΟΛΟΥΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ. Και από δεξιά και από αριστερά. 
Συνεπώς, όταν σήμερα τίθεται το ερώτημα ποιοι είναι οι “μεταρρυθμιστές”, ποιοι «δημοκράτες» και ποιοι «αυτοδιοικητικοί», καλό θα ήταν να θυμόμαστε και το πολύ πολύ πρόσφατο παρελθόν.

Ο πολιτικός μας χώρος έχει ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ για τα ζητήματα της Τ.Α., οι οποίες είναι ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΨΕΜΑ ΚΑΙ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ. 
Και επιθυμούμε να συνεχίσουμε αυτή την πορεία μαζί σας, την οποία θεωρούμε καθοριστική για το μέλλον της Χώρας και εμείς πραγματικά το πιστεύουμε.
Ακούστηκαν πολλά και ακούγονται πάντοτε πολλά σε ένα Συνέδριο της Κ.Ε.Δ.Ε., τα οποία είναι σε ένα βαθμό και κουραστικά θα έλεγα. 
Νομίζω ότι πια υπάρχει ένα “ποινικό μητρώο” για όλους μας.
Επί παραδείγματι, να σας θυμίσω ότι από βήμα Συνεδρίου της Τ.Α. είχε εξαγγελθεί από μέλος της Κυβέρνησης ο “Χρυσός Αιώνας της Αυτοδιοίκησης”. Όχι χθες, όχι προχθές, πάει καιρός.
Και επίσης μια “Μεταρρύθμιση” η οποία θα λέγαμε “άργησε μια μέρα” ή μάλλον πολλές μέρες και μήνες …
Σε προηγούμενο αυτοδιοικητικό συνέδριο, την Άνοιξη, είχα αναφέρει ότι “…η λέξη παρωδία είναι η πιο επιεικής για να χαρακτηρίσει κανείς την κυβερνητική παράσταση των τελευταίων εβδομάδων”, τότε, την Άνοιξη, “σχετικά με την επονομαζόμενη Αναθεώρηση του Καλλικράτη. Η Κυβέρνηση διατείνεται ότι τρέχει μια μεταρρυθμιστική διαδικασία που θα οδηγήσει σε ψήφιση σχετικού νόμου το καλοκαίρι”, έλεγα τότε, “Ποιες είναι όμως οι θέσεις της; Άγνωστες. Τι εισηγούνται για το αυτοδιοικητικό αύριο; Ουδείς γνωρίζει, ούτε καν οι ίδιοι … ”. 
Δεν θα αναφερθώ στα διαδικαστικά της “μεταρρύθμισης”, αλλά και σήμερα, μετά από μία ωραία εισαγωγή που μας έκανε ο κ. Υπουργός, συγκράτησα τα εξής “Κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε» και «προσωπικά δεν υποσχέθηκα κάτι σε κανέναν”. Και μετά έκανε μια σύγκριση των κονδυλίων από έργα του Π.Δ.Ε. του Υπουργείου του το 2013 και το 2017. 
Γιατί δεν κάνετε κε Υπουργέ και μια σύγκριση του ΤΙ ΛΕΓΑΤΕ ΤΟ 2013 και ΤΙ ΚΑΝΑΤΕ ΤΟ 2017 ; 
Αυτή τη σύγκριση δεν την κάνατε. 
Επίσης, λέτε ότι κάνατε το καλύτερο που μπορείτε. Μα και εμείς κάναμε το καλύτερο που μπορούσαμε εν καιρώ Μνημονίου. Βέβαια δεν κάναμε δεκάδες Γενικές Γραμματείες … Κάναμε το καλύτερο που μπορούσαμε όμως.
Αυτό το οποίο χρειάζεται λοιπόν, είναι μια στοιχειώδης ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ μεταξύ μας.

Έχω μαζί μου 3-4 Σελίδες οι οποίες είναι η βασική κωδικοποίηση του Προγράμματος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης για την Αποκέντρωση με Αυτοδιοίκηση, που ελπίζουμε ότι θα εμπλουτιστεί περαιτέρω στην πορεία μας προς το Συνέδριο. 
Θα μπορούσα να σας τις διαβάσω, περιλαμβάνουν ένα σύνολο επεξεργασμένων προτάσεων και ιδεών, πολλές από τις οποίες μάλιστα έγιναν αντικείμενο αντιγραφής στην πορεία. 

Είναι προφανές ότι συζητάμε για μια συνέχεια της μεταρρυθμιστικής πορείας που ξεκινήσαμε με τον Καλλικράτη σε σχέση με την Αποκέντρωση με Αυτοδιοίκηση. Αλλά το κρίσιμο δεν είναι τα λόγια, είναι η ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ και η ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ αυτού που λέει αυτά που λέει. 
Γιατί κατά τα λοιπά η φράση “για Αποκέντρωση με Αυτοδιοίκηση” ακούγεται σε όλα τα Συνέδρια και από όλες τις παρατάξεις.

Εγώ θα σας έθετα το εξής απλό ερώτημα : Υπάρχει μια συγκεκριμένη πρόταση: Να πάμε σε αποκέντρωση όλων των αρμοδιοτήτων που αφορούν την κοινωνική πρόνοια στην Α’ βαθμό Αυτοδιοίκησης, όπως είναι σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Αυτό κε Υπουργέ χρειάζεται να κάνετε μια διαδικασία ιδιαίτερα πολυτελή, να το παραπέμψετε σε βάθος χρόνου, να συνεννοηθείτε και να ξανα-συνεννοηθείτε ; Γιατί δεν συμφωνείτε με τη συναρμόδια Υπουργό ότι η κοινωνική πρόνοια περνά στον Α’ Βαθμό Αυτοδιοίκησης ;
Μια απλή πρόταση, που στην υλοποίησή της θα χρειαστεί πολλά, αλλά είναι μια απλή και καθαρή πρόταση.

Άλλο παράδειγμα, όσον αφορά τη δημοσιονομική αποκέντρωση, υπάρχει κάποια άποψη συγκεκριμένη εκ μέρους της Κυβέρνησης ; Θα μεταβούμε σε φορολογική αποκέντρωση, ο Φόρος Ακίνητης Περιουσίας θα πάει στους Δήμους ; Συζητείται καιρό. Ποια είναι η θέση της Κυβέρνησης για το συγκεκριμένο ; Απλά πράγματα για τα οποία χρειάζεται να έχουμε απλές απαντήσεις.

Και “το κερασάκι στην τούρτα” : ο εκλογικός νόμος. 
Έχει καταδειχθεί από πάρα πολλούς ποιες μπορεί να είναι οι συνέπειες ενός εκλογικού συστήματος, ΟΠΩΣ ΠΡΟΩΘΕΙΤΑΙ από την Κυβέρνηση, κατ’ ουσίαν ενός συστήματος ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ. Γιατί περί αυτού πρόκειται. 
Και έχουν αναδειχθεί, με τρόπο διάφανο και καθαρό, ποιοι είναι οι σκοποί. Ο ΣΥΡΙΖΑ, στην καλύτερη εποχή του, ΕΧΑΣΕ τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2014. ΣΥΡΡΙΚΝΩΝΕΤΑΙ παντού. Θα χάσει, θα υποστεί πανωλεθρία στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές και προσπαθεί να διασώσει ό,τι μπορεί. Αυτό όμως έχει τεράστιες επιπτώσεις γιατί, εάν προχωρήσουν με την ίδια “σοβαρότητα”… που έκαναν ή δεν έκαναν πολλά άλλα, θα οδηγηθούμε στο εξής καταπληκτικό φαινόμενο: την ανατροπή ενός κομβικού σημείου της αρχιτεκτονικής της Αυτοδιοίκησης, χωρίς μια μελετημένη αλλαγή για το πως αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει στο σύστημα διακυβέρνησης Δήμων και Περιφερειών. 
Και είναι τόσο προφανές ότι δεν μπορεί να υπάρχει, δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο, απλή αναλογική σε ένα σύστημα όπου συνεδριάζουν τα Δημοτικά Συμβούλια περίπου κάθε εβδομάδα και σχεδόν όλα τα δεκάδες θέματα της ημερήσιας διάταξης αφορούν λεπτομερείς διαδικαστικές αποφάσεις, όπως τη μετακίνηση μικρών κονδυλίων από εδώ και από εκεί. Για φανταστείτε τα αυτά υπό καθεστώς απλής αναλογικής. Ή μήπως πάλι οδηγούν, αλλά αυτό δεν το αναφέρουν, σε ένα πιο δημαρχο-κεντρικό, πιο περιφερειαρχο-κεντρικό σύστημα, όπου όλη η καθημερινή λειτουργία θα είναι σε μονοπρόσωπο όργανο και το Δημοτικό Συμβούλιο θα συνέρχεται 3-4 φορές το χρόνο για να αποφασίζει για γενικότερα θέματα. Στην πραγματικότητα βέβαια τίποτα από όλα αυτά “δεν πονάει” πραγματικά τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. 
Αυτό που τους νοιάζει είναι να κατασκευάσουν τη δυνατότητα μικρές μειοψηφίες να αποκτήσουν τοπικά ισχύ και να είμαστε ΣΕ ΕΝΑ ΔΙΑΡΚΕΣ “ΑΛΙΣΒΕΡΙΣΙ”. Αυτό είναι που τους ενδιαφέρει στην πραγματικότητα. 
Ξέρουν ότι θα ηττηθούν στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές και παίρνουν τα μέτρα τους από τώρα. 
Σοβαρή κουβέντα υπ’ αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί να γίνει.

Ήθελα όμως τελειώνοντας - γιατί, όπως είχε πει και ο Ουίνστον Τσώρτσιλ “ένας καλός ομιλητής πρέπει να εξαντλεί το θέμα, αλλά όχι το ακροατήριο” - ήθελα να πω για άλλη μια φορά ένα μεγάλο ευχαριστώ, γιατί ΤΟ ΑΞΙΖΟΥΝ, στους αιρετούς και στα στελέχη της Αυτοδιοίκησης που υπό αδιανόητα δύσκολες συνθήκες, πολιτικές και οικονομικές, συνεχίζουν να ΚΡΑΤΟΥΝ ΖΩΝΤΑΝΕΣ τις τοπικές κοινωνίες. Συνεχίζουν να προσφέρουν ΕΡΓΟ. Συνεχίζουν να ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ τις κοινωνίες με τα τρομακτικά κοινωνικά προβλήματα που έχουν. 

Να ξέρουν ότι στην πραγματικότητα, όποιος κάνει καλά τη δουλειά του, όποιος είναι σοβαρά προσηλωμένος στην αποστολή του και όποιος τολμά – και εμείς ΤΟΛΜΗΣΑΜΕ, γιατί εσείς οι αυτοδιοικητικοί γνωρίζετε ότι η πολιτική και η Αυτοδιοίκηση θέλει και τόλμη - όποιος τολμά στο τέλος δικαιώνεται.

Σας ευχαριστώ. »



Σάββατο 25 Νοεμβρίου 2017

ΓΙΑ ΤΟ ΔΣΑ, ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΤΡΟΠΟ.

Όταν είσαι για πρώτη φορά υποψήφιος, θέλεις να κάνεις τα πράγματα διαφορετικά, με το δικό σου τρόπο, να αποφύγεις ιδίως όλα αυτά για τα οποία σατίριζες στο παρελθόν τους άλλους.  Ένα από αυτά είναι η σοβαροφάνεια, που δεν έχει σχέση με τη σοβαρότητα, και ο υπερβολικός αυτοέπαινος.  Το αντίδοτο στα παραπάνω είναι βέβαια το χιούμορ.  Σε μια από τις πολλές συναντήσεις των τελευταίων εβδομάδων με συναδέλφους σε δικηγορικά γραφεία και νομικές υπηρεσίες οργανισμών, μου βγήκαν αυθόρμητα αυτές οι δυο φράσεις που έγιναν τελικά κάτι σαν σύνθημα του συνδυασμού μας : "Είμαστε οι καλύτεροι ! Σας το λέμε εμείς !".  Ο συνδικαλισμός και γενικά η ενασχόληση με τα κοινά θέλει και κέφι. Θέλει επίσης ευγένεια και διάθεση για διάλογο και συνθέσεις. 

Εξήγησα την απόφασή μου να συστρατευτώ με τον Παναγιώτη Περάκη επειδή διαθέτει αυτά τα χαρακτηριστικά. 
Επιπλέον γιατί έδειξε με την πολιτεία του στο Σύλλογο ότι ασχολείται με τα ουσιώδη επιδιώκοντας τη συναίνεση και δεν αναλώνεται σε μικροτακτικισμούς και συντεχνιακούς μαξιμαλισμούς, χωρίς να φοβάται να πάρει και αντιδημοφιλείς θέσεις όπου χρειάζεται. 
Και γιατί προσπάθησε, σε πολλές περιπτώσεις με επιτυχία, να αναδείξει τον ευρύτερο ρόλο που (πρέπει να) έχει ο Δικηγορικός Σύλλογος στην υπεράσπιση δίκαιων θέσεων, ιδίως σε ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Θα συνόψιζα το πρόγραμμά μας σε τρεις βασικούς άξονες :
  1. Να κάνουμε όσα η διεθνής και ευρωπαϊκή εμπειρία μας δείχνουν το δρόμο, δηλαδή να προωθήσουμε νέους τρόπους να κάνουμε τη δουλειά μας αποδοτικά για μας και για την κοινωνία, χωρίς μάχες οπισθοφυλακής.
  2. Να κάνουμε το ΔΣΑ έναν κανονικό δικηγορικό Σύλλογο που λειτουργεί με διαφάνεια και κανόνες, να τον διοικήσουμε "όπως το σπίτι μας".
  3. Να κάνουμε το Σύλλογο πραγματικό θεσμικό πρωταγωνιστή στην προσπάθεια να ξανασταθεί η Δικαιοσύνη στα πόδια της.

Αν ξεχώριζα ένα, το πιο ενδιαφέρον που μου έμεινε από αυτήν την εμπειρία, θα ήταν το εξής: 
Σε αντίθεση με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα καταρράκωσης του κοινωνικού κύρους του Δικηγόρου και τη συχνά χαμηλή μας αυτοεκτίμηση, γνώρισα πολλούς συναδέλφους και επισκέφτηκα δικηγορικά γραφεία που τιμούν τις αρχές και τις παραδόσεις του επαγγέλματος και δίνουν το παράδειγμα πως με δουλειά και με κανόνες στις σχέσεις με πελάτες, συνεργάτες και συναδέλφους μπορεί να υπάρξει προκοπή.

Με τούτα και με τ' άλλα το συμπέρασμα είναι απλό:
Ψηφίστε μας, είμαστε οι καλύτεροι, σας το λέμε εμείς αλλά αν μπείτε στον κόπο να κάνετε συγκρίσεις, θα το δείτε κι εσείς !



Παρασκευή 24 Νοεμβρίου 2017

Στην εκδήλωση του Συνδυασμού μας με επικεφαλής τον Παναγιώτη Περάκη για τις εκλογές ΔΣΑ, που πραγματοποιήθηκε την 23η Νοεμβρίου στο Polis. 




Τρίτη 21 Νοεμβρίου 2017

Σημερινό μου άρθρο στα Νέα για τις εκλογές ΔΣΑ: 

«Ποιος θα υπερασπιστεί τους υπερασπιστές; »




«  Μια βδομάδα έμεινε για τις εκλογές στο Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών. 
Για μια δημοκρατική γιορτή που ξεκινά από παλιά. Από το 1864, με την πρώτη κατοχύρωση, στο Σύνταγμα του δικαιώματος του συνεταιρίζεσθαι και το 1865, όταν ιδρύθηκε ο πρώτος σύλλογος ως σωματείο, ως την ψήφιση του νόμου “Περί δικηγορικών συλλόγων” το 1908, τις πρώτες εκλογές στο ΔΣΑ το 1909 -που είχαν διαρκέσει δεκαπέντε ημέρες! -, χωρίς να ξεχνάμε όμως και τη μαύρη παρένθεση των διορισμένων διοικήσεων.

Και φτάνουμε στο σήμερα, με τη σύνθεση, το πλήθος και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του δικηγορικού σώματος αισθητά διαφοροποιούμενα στο πέρασμα των δεκαετιών και τις συνθήκες άσκησης του επαγγέλματος ριζικά επιδεινούμενες.

Θα φανταζόταν άραγε κανείς μας, όταν επέλεγε να δώσει εξετάσεις για τη Νομική, τη σημερινή καθημερινότητα της πλειοψηφίας των Δικηγόρων; Τον αγώνα επιβίωσης μέσα σε αναξιοπρεπείς και αναχρονιστικές συνθήκες; Την αγωνία, όταν στο τέλος του μήνα το ταμείο, υπό το βάρος των ασύλληπτων φορολογικών και ασφαλιστικών επιβαρύνσεων, καταλήγει να είναι μείον παρά την υπερπροσπάθεια; Τα προβλήματα των εμμίσθων και την επισφάλεια, ιδίως των νέων δικηγόρων ;

Κι όμως, παρά την αλλαγή συνθηκών και δεδομένων, ο συνδετικός ιστός της δικηγορικής ιστορίας παραμένει η συμμετοχή μας στις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις, η πίστη μας στην έννοια του Δικαίου και η διάθεση να προσφέρουμε τις γνώσεις μας σε όποιον προστρέχει σε εμάς. Όχι γιατί μας το χρωστάει, αλλά γιατί μπορούμε να ανταποκριθούμε σε σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας και της αγοράς, να υπερασπιστούμε έννομα συμφέροντα και δικαιώματα σε κίνδυνο.

Αξίες σαν αυτές, μαζί με την εύλογη φιλοδοξία για κοινωνική καταξίωση, συνέθεταν το νεανικό όνειρο καθενός μας όταν περνούσαμε για πρώτη φορά το κατώφλι του ΔΣΑ στην Ακαδημίας.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν βάζοντας τάξη στα του οίκου μας. Ο ΔΣΑ είναι το σπίτι μας και πρέπει να εκσυγχρονιστεί προσφέροντας καινοτόμες υπηρεσίες, μέσα σε ένα πλαίσιο κανόνων και διαφάνειας. Να αφήσουμε πίσω μας την παλαιοκομματική νοοτροπία και τις μάχες οπισθοφυλακής. Που και αναποτελεσματικές είναι, και τις χάσαμε σχεδόν όλες, και μας στιγμάτισαν ως συντεχνία. Να βρούμε τρόπους – και υπάρχουν – να «παντρέψουμε» την κοινωνική ζήτηση με την επαγγελματική προσφορά.

Μέσα σε αυτήν τη συγκυρία ο κάθε Δικηγόρος καλείται να διακρίνει και να επιλέξει. Στις εκλογές μας βέβαια δεν ψηφίζουμε για Βουλή και Πρωθυπουργό, που όλα θα τα σφάζει και όλα θα τα μαχαιρώνει, που θα εξαφανίσει την επόμενη μέρα ως δια μαγείας όλα μας τα προβλήματα. Μικρό καλάθι λοιπόν. Αλλά δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να προσπαθήσουμε τουλάχιστον να ανακατευθύνουμε το νήμα της δικηγορικής ιστορίας προς ένα μέλλον καλύτερο. Δεν είναι μόνο ζήτημα επαγγελματικής επιβίωσης. Είναι, για να χρησιμοποιήσω μια λέξη πολύ ταλαιπωρημένη, και θέμα αξιοπρέπειας. »

Σάββατο 18 Νοεμβρίου 2017

Δελτίο Τύπου εκδήλωσης 
"Η ΔΙΚΗΓΟΡΙΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ"

«  Στην εκδήλωση "Η Δικηγορία στον Κινηματογράφο", που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Πέμπτη, το Polis Art Café πλημμύρισε από εικόνες και ήχους αξέχαστων ταινιών, που επιμελήθηκε και παρουσίασε στους δικηγόρους-σινεφίλ ο Ορέστης Ανδρεαδάκης. Ο κριτικός κινηματογράφου - καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης σκιαγράφησε το "μύθο" του Δικηγόρου, όπως έχει δομηθεί στον αμερικανικό κινηματογράφο, σε ένα ταξίδι που, με αφετηρία την πρώτη εμφάνιση Δικηγόρου στη μεγάλη οθόνη το 1899 σε ταινία για την υπόθεση Ντρέιφους, συνεχίζει, μέσω "Φιλαδέλφεια", "Σικάγο" και γλαφυρών δικαστικών σκηνών, να εκτυλίσσεται μέχρι σήμερα.

Διακυβεύματα όπως οι δομικές αντιθέσεις που ανέκαθεν εμπεριέχει η Δικαιοσύνη, το ιδεατό που ενσαρκώνει ο Δικηγόρος, η κάθαρση ως επιδίωξη της δίκης, η προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και η συσχέτιση δικηγόρου και πολιτικού, προσέγγισε στη δική του παρέμβαση ο Γιάννης Ιωαννίδης. Ανίχνευσε δε τη διαχρονικά υποβαθμισμένη εικόνα του Δικηγόρου-καρικατούρα στον ελληνικό κινηματόγραφο, εν αντιθέσει με την αμερικανική αποτύπωσή της.

Στις εκπλήξεις της βραδιάς η παρέμβαση του υποψήφιου Προέδρου του ΔΣΑ, Παναγιώτη Περάκη, που αποκάλυψε την ιδιαίτερα στενή-οικογενειακή σχέση που τον συνδέει με τον κινηματογράφο ήδη από την παιδική του ηλικία.

Μια ξεχωριστή εκδήλωση, που συνεισέφερε τη δική της νότα στον προεκλογικό αγώνα που κορυφώνεται όσο πλησιάζει η 26η Νοεμβρίου, με τον 1ο γύρο των εκλογών στους Δικηγορικούς Συλλόγους σε ολόκληρη τη Χώρα. »








Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2017

Από την εκδήλωση που διοργανώσαμε στο étage littéraire του Noel την 14η Νοεμβρίου μαζί με τον Κωνσταντίνο Ρόκα, στην κοινή μας προσπάθεια να αλλάξουμε το Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών, στο ψηφοδέλτιο με επικεφαλής τον Παναγιώτη Περάκη.  






Εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ", 15/11/2017


Κείμενό μας με το Βασίλη Παπαστεργίου, 
Εφημερίδα των Συντακτών, 15/11/2017

« Η ΑΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ  »


«  Το 2012 ένα κουρείο ενός πολίτη του Πακιστάν στη Μεταμόρφωση υπέστη επίθεση εν ώρα λειτουργίας από δύο νεαρούς.  Οι δύο νεαροί τραυμάτισαν με μαχαίρι έναν υπάλληλο του κουρείου, επίσης Πακιστανό, και έναν Ελληνα πελάτη και έβαλαν φωτιά στο κουρείο ρίχνοντας βόμβα μολότοφ και καταστρέφοντας τα πάντα.  Οι δράστες διέφυγαν και έμειναν για κάποιο χρονικό διάστημα ασύλληπτοι.

Πολύ λίγες ημέρες μετά το συμβάν, ο Αδωνις Γεωργιάδης, νεόκοπος τότε βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας εκ μετεγγραφής από τον ΛΑΟΣ, σπεύδει να υποβάλει ερώτηση στην Ελληνική Βουλή.

Θέτει τρία ερωτήματα.  Κανένα εξ αυτών δεν αφορά την προστασία των θυμάτων ή την έρευνα για την αποκάλυψη των δραστών της ρατσιστικής επίθεσης.

Αντίθετα, ο ερωτών βουλευτής ζητά να πληροφορηθεί αν το αλλοδαπό θύμα είχε άδειες διαμονής στη χώρα, αν το κατάστημα είχε άδεια λειτουργίας και ζητά τη δίωξη των υπευθύνων για την τυχόν μη νόμιμη λειτουργία του καταστήματος.

Λίγες ημέρες μετά ο ένας εκ των δραστών συνελήφθη.  Είχε προλάβει όμως 12 μέρες μετά την επίθεση στο κουρείο να καρφώσει ένα μαχαίρι λίγα χιλιοστά δίπλα από την καρδιά ενός άλλου πολίτη του Πακιστάν, που σώθηκε εκ θαύματος.

Ο δράστης πρόσφατα καταδικάστηκε τελεσίδικα (δηλαδή σε δεύτερο βαθμό) σε πολυετή ποινή κάθειρξης.

Ο σύγχρονος συντηρητικός λόγος έχει αναδείξει ως κομβική στη δημόσια αντιπαράθεση μια διαστρεβλωμένη έννοια της ανομίας.

Το μικρό αυτό παράδειγμα αναδεικνύει -με ομολογουμένως κραυγαλέο τρόπο- ότι η υπερπολιτικοποιημένη εργαλειοποίηση της ανομίας μπορεί να συσκοτίσει τα πράγματα και να οδηγήσει σε επιλογές ανεπιεικείς και άδικες.

Εν προκειμένω η επίκληση της νομιμότητας επιστρατεύεται για να συντρίψει τα θύματα της ρατσιστικής επίθεσης υπό την υπόθεση ότι είναι άνθρωποι χωρίς χαρτιά, δηλαδή οι πιο αδύναμοι των αδύναμων.

Αντίθετα, η ρατσιστική επίθεση δεν φαίνεται να προβληματίζει καθόλου, εντάσσεται σε μια κανονικότητα κοινωνικού βίου.

Ολα αυτά τον Σεπτέμβριο του 2012, με τη Χρυσή Αυγή να έχει μόλις εισέλθει στη Βουλή και να είναι κυρίαρχη στους δρόμους με την ανοχή της οργανωμένης πολιτείας.

Ολοι ξέρουμε τι ακολούθησε: δεκάδες επιθέσεις, δεκάδες τραυματισμοί και οι δολοφονίες Λουκμάν και Φύσσα, που όπως αποδεικνύεται από το παράδειγμα που αναφέραμε θα μπορούσαν να είναι πολύ περισσότερες, αν η οργανωμένη πολιτεία δεν υποχρεωνόταν εκ των πραγμάτων να παρέμβει τον Σεπτέμβριο του 2013 μετά τη δολοφονία Φύσσα.

Το μικρό αυτό σημείωμα δεν έχει ως σκοπό να ελέγξει ένα ατόπημα του συγκεκριμένου πολιτικού προσώπου (αν και είναι δύσκολο να μην ενδώσει κανείς σε αυτό τον πειρασμό).

Περισσότερο μας ενδιαφέρει να επισημάνουμε ότι όταν γίνεται λόγος για ανομία, είναι καλό να γίνονται σταθμίσεις ανάμεσα στα έννομα αγαθά που τίθενται υπό διαπραγμάτευση και ότι σε αυτήν τη στάθμιση η ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια είναι δεδομένο ότι έχει πάντα προτεραιότητα.

Και -κυρίως- μας ενδιαφέρει να προσθέσουμε ότι κάθε εφησυχασμός απέναντι στο φαινόμενο της ρατσιστικής βίας είναι αδικαιολόγητος και μπορεί να έχει μοιραίες συνέπειες, όπως μας έδειξαν και τα περιστατικά των τελευταίων ημερών.

ΥΓ. Το κουρείο λειτουργούσε με άδεια. Ο κουρέας είχε άδεια διαμονής. Τίποτα όμως από τα παραπάνω δεν θα άλλαζε, αν οι απαντήσεις αυτές ήταν διαφορετικές. »

Δευτέρα 13 Νοεμβρίου 2017

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΔΣΑ

Και μην ξεχνάτε:  Αύριο Τρίτη, 14/11 στις 19:00 συναντιόμαστε στο étage littéraire του Noel (Κολοκοτρώνη 59Β).  Μαζί με τον Κωνσταντίνο Ρόκα, στην κοινή μας προσπάθεια να αλλάξουμε το Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών, στο ψηφοδέλτιο με επικεφαλής τον Παναγιώτη Περάκη.  Ραντεβού αύριο λοιπόν, για να συζητήσουμε για το σήμερα και το αύριο της δικηγορίας και όχι μόνο.



Εξαιρετικός συνδυασμός και υποψήφιος Πρόεδρος :


Κυριακή 12 Νοεμβρίου 2017

« Η ΔΙΚΗΓΟΡΙΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ »



Στην τελική ευθεία προς τις εκλογές του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, σας καλώ σε μια συζήτηση “διαφορετική”. 
Αυτή την Πέμπτη, 16/11/2017 στις 17:00, στο “Polis Art Café” μιλάμε με τον Ορέστη Ανδρεαδάκη, κριτικό κινηματογράφου, καλλιτεχνικό δ/ντή του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, για την εικόνα του Δικηγόρου και της Δικαιοσύνης, όπως έχει αποτυπωθεί στη μεγάλη οθόνη.
Με τους δικηγόρους που κάποτε ονειρεύτηκαν, προβληματίστηκαν, εμπνεύστηκαν, παθιάστηκαν για το λειτούργημά τους με αφορμή εικόνες, ήχους και συναισθήματα στο λευκό πανί, παρέα με συμφοιτητές μας λογοτέχνες και δημοσιογράφους, μέσα στο αίθριο του Συμβουλίου Επικρατείας.
Μαζί, χωρίς σενάριο, την Πέμπτη στις 17:00 στο “Polis Art Café”.

Σάββατο 11 Νοεμβρίου 2017

Κείμενο Φοίβου Ιωαννίδη, Εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ", 11/11/2017


« ΜΕ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΘΗΤΙΚΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 1980 »

« Ο πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ διηγείται στα «ΝΕΑ» τις εκπλήξεις που ένιωσε όταν αντίκρισε τα αντίγραφα του ατομικού του φακέλου πολιτικών φρονημάτων » :

«  Πριν από μερικούς μήνες εξουσιοδότησα τον γιο μου, δικηγόρο Γιάννη Ιωαννίδη, να υποβάλει σχετική αίτηση στην αρμόδια Αρχή ώστε να λάβω αντίγραφα του ατομικού μου φακέλου πολιτικών φρονημάτων, δοθέντος ότι είχα αναπτύξει αντιστασιακή δράση κατά της δικτατορίας για την οποία καταδικάστηκα από το Έκτακτο Στρατοδικείο Χανίων σε ενδεκαετή κάθειρξη και παρέμεινα στις φυλακές της χούντας για πέντε χρόνια και οκτώ μήνες.  Πράγματι, όπως ενημερώθηκα, ο φάκελός μου ήταν εξ εκείνων των 2.000 περίπου σε αριθμό φακέλων πολιτικών προσώπων που γλίτωσαν από την πυρά για ιστορικούς λόγους.

Πήρα προ ημερών αντίγραφα του φακέλου μου, που ούτε λίγο ούτε πολύ είναι 249 δακτυλογραφημένες σελίδες. Η έκπληξή μου ήταν μεγάλη όταν διαπίστωσα ότι με παρακολουθούσαν από τα μαθητικά μου χρόνια, μέχρι το 1980 (!), όπως και ολόκληρη την οικογένειά μου: τη μητέρα μου, Αριστέα, τα αδέλφια μου Ελευθερία Ντιμπουί, Μάριο Ιωαννίδη, Κάτια Νίσκου και τη γυναίκα μου Μαριώ Λυγιδάκη.

Επειδή οι παρακολουθήσεις αυτές γίνονταν υπό το πρόσχημα της εθνικοφροσύνης και της καταπολέμησης των "αντεθνικών φρονημάτων", οφείλω να αναφέρω συνοπτικά την οικογενειακή μας ιστορία. Ο πατέρας μου, που ηγήθηκε της Αντίστασης στην Ανατολική Κρήτη, σκοτώθηκε από τους Γερμανούς στις 11 Μαΐου 1944. Αμέσως μετά η μητέρα μου συνελήφθη, βασανίστηκε από την Γκεστάπο και οδηγήθηκε στις φυλακές της Αγιάς στα Χανιά, όπου εκρατούντο όλοι όσοι καταδικάζονταν εις θάνατον από το γερμανικό στρατοδικείο. Η μητέρα μου σώθηκε τελικά λόγω της κατάρρευσης της Γερμανίας και της άνευ όρων παράδοσης του Γ' Ράιχ.

Πρέπει να σημειώσω ότι ούτε οι γονείς μου ούτε τα τρία αδέλφια μου ούτε εγώ και η γυναίκα υπήρξαμε ποτέ κομμουνιστές. Παρ' όλα αυτά όλοι ήμαστε συνεχώς υπό παρακολούθηση μέχρις, επαναλαμβάνω, και το 1980! Προσωπικά χαρακτηριζόμουν ως ιδιαιτέρως επικίνδυνος, ιδίως μετά τις εκλογές βίας και νοθείας του 1961, όταν στρατεύτηκα στον πρώτο Ανένδοτο Αγώνα ως πρόεδρος της Νεολαίας της Ενώσεως Κέντρου στον Νομό Ηρακλείου.

Η έκπληξη όμως που δοκίμασα ήταν ακόμα μεγαλύτερη όταν διαπίστωσα ότι ένα σύντομο άρθρο μου στα "ΝΕΑ" της 31.5.1978, στη στήλη "Όπως τα βλέπουν" με τίτλο "Ζητείται ήθος", υπήρχε και αυτό στον φάκελο σε σχετική φωτοτυπία, την οποία και σας αποστέλλω. Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτά συνέβαιναν παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας που σχηματίστηκε μετά την καταστροφή της Κύπρου και την κατάρρευση της χούντας είχε νομιμοποιήσει το ΚΚΕ. Αλλά το παρακράτος της Δεξιάς συνέχιζε να εμπλουτίζει τους φακέλους με τις παρακολουθήσεις.

Το αστείο. Μέσα σ' όλα αυτά τα τραγικά υπάρχουν και κωμικές πλευρές. Όπως θα δείτε στις φωτοτυπίες που σας στέλνω, το 1958, όταν ήμουν τριτοετής φοιτητής και δεν είχα ακόμα αναπτύξει έντονη πολιτική δραστηριότητα, ένας αρχιφύλακας βεβαίωσε ότι «ως εξακρίβωσε» κατοικούσα στην οδό Μαντζάρου, δίπλα στη Νομική. Το αστείο είναι ότι η βεβαίωση που περιέχεται στον φάκελό μου είναι στην πίσω πλευρά ψηφοδελτίου του συνδυασμού της ΕΡΕ στον Νομό Ηρακλείου με φωτογραφία του Κωνσταντίνου Καραμανλή και σταυρό στον Μανώλη Κεφαλογιάννη!  »




Παρασκευή 10 Νοεμβρίου 2017

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΔΣΑ

Τρίτη, 14 Νοεμβρίου 2017,  19:00




Συναντηθήκαμε μέχρι τώρα πολλές φορές. Σε βιβλιοθήκες και δικαστήρια, σε πολιτικές πρωτοβουλίες και κουβέντες, αλλά και σε μουσικές συνάξεις, σε περιπάτους μετά συζητήσεων και σε βόλτες με μηχανές εντός και εκτός Ελλάδας.

Οι δρόμοι μας διασταυρώνονται αυτή τη φορά στην κοινή μας προσπάθεια να αλλάξουμε το Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών, συμμετέχοντας στην ωραία ομάδα υποψήφιων συμβούλων που συγκρότησε ο Παναγιώτης Περάκης.

Σας καλούμε λοιπόν την προσεχή Τρίτη στο étage littéraire του Noel (Κολοκοτρώνη 59Β) για να συζητήσουμε για το σήμερα και το αύριο της δικηγορίας και όχι μόνο. 

Ραντεβού την Τρίτη, 14 Νοεμβρίου στις 19:00.