Σάββατο 25 Νοεμβρίου 2017

ΓΙΑ ΤΟ ΔΣΑ, ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΤΡΟΠΟ.

Όταν είσαι για πρώτη φορά υποψήφιος, θέλεις να κάνεις τα πράγματα διαφορετικά, με το δικό σου τρόπο, να αποφύγεις ιδίως όλα αυτά για τα οποία σατίριζες στο παρελθόν τους άλλους.  Ένα από αυτά είναι η σοβαροφάνεια, που δεν έχει σχέση με τη σοβαρότητα, και ο υπερβολικός αυτοέπαινος.  Το αντίδοτο στα παραπάνω είναι βέβαια το χιούμορ.  Σε μια από τις πολλές συναντήσεις των τελευταίων εβδομάδων με συναδέλφους σε δικηγορικά γραφεία και νομικές υπηρεσίες οργανισμών, μου βγήκαν αυθόρμητα αυτές οι δυο φράσεις που έγιναν τελικά κάτι σαν σύνθημα του συνδυασμού μας : "Είμαστε οι καλύτεροι ! Σας το λέμε εμείς !".  Ο συνδικαλισμός και γενικά η ενασχόληση με τα κοινά θέλει και κέφι. Θέλει επίσης ευγένεια και διάθεση για διάλογο και συνθέσεις. 

Εξήγησα την απόφασή μου να συστρατευτώ με τον Παναγιώτη Περάκη επειδή διαθέτει αυτά τα χαρακτηριστικά. 
Επιπλέον γιατί έδειξε με την πολιτεία του στο Σύλλογο ότι ασχολείται με τα ουσιώδη επιδιώκοντας τη συναίνεση και δεν αναλώνεται σε μικροτακτικισμούς και συντεχνιακούς μαξιμαλισμούς, χωρίς να φοβάται να πάρει και αντιδημοφιλείς θέσεις όπου χρειάζεται. 
Και γιατί προσπάθησε, σε πολλές περιπτώσεις με επιτυχία, να αναδείξει τον ευρύτερο ρόλο που (πρέπει να) έχει ο Δικηγορικός Σύλλογος στην υπεράσπιση δίκαιων θέσεων, ιδίως σε ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Θα συνόψιζα το πρόγραμμά μας σε τρεις βασικούς άξονες :
  1. Να κάνουμε όσα η διεθνής και ευρωπαϊκή εμπειρία μας δείχνουν το δρόμο, δηλαδή να προωθήσουμε νέους τρόπους να κάνουμε τη δουλειά μας αποδοτικά για μας και για την κοινωνία, χωρίς μάχες οπισθοφυλακής.
  2. Να κάνουμε το ΔΣΑ έναν κανονικό δικηγορικό Σύλλογο που λειτουργεί με διαφάνεια και κανόνες, να τον διοικήσουμε "όπως το σπίτι μας".
  3. Να κάνουμε το Σύλλογο πραγματικό θεσμικό πρωταγωνιστή στην προσπάθεια να ξανασταθεί η Δικαιοσύνη στα πόδια της.

Αν ξεχώριζα ένα, το πιο ενδιαφέρον που μου έμεινε από αυτήν την εμπειρία, θα ήταν το εξής: 
Σε αντίθεση με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα καταρράκωσης του κοινωνικού κύρους του Δικηγόρου και τη συχνά χαμηλή μας αυτοεκτίμηση, γνώρισα πολλούς συναδέλφους και επισκέφτηκα δικηγορικά γραφεία που τιμούν τις αρχές και τις παραδόσεις του επαγγέλματος και δίνουν το παράδειγμα πως με δουλειά και με κανόνες στις σχέσεις με πελάτες, συνεργάτες και συναδέλφους μπορεί να υπάρξει προκοπή.

Με τούτα και με τ' άλλα το συμπέρασμα είναι απλό:
Ψηφίστε μας, είμαστε οι καλύτεροι, σας το λέμε εμείς αλλά αν μπείτε στον κόπο να κάνετε συγκρίσεις, θα το δείτε κι εσείς !



Παρασκευή 24 Νοεμβρίου 2017

Στην εκδήλωση του Συνδυασμού μας με επικεφαλής τον Παναγιώτη Περάκη για τις εκλογές ΔΣΑ, που πραγματοποιήθηκε την 23η Νοεμβρίου στο Polis. 




Τρίτη 21 Νοεμβρίου 2017

Σημερινό μου άρθρο στα Νέα για τις εκλογές ΔΣΑ: 

«Ποιος θα υπερασπιστεί τους υπερασπιστές; »




«  Μια βδομάδα έμεινε για τις εκλογές στο Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών. 
Για μια δημοκρατική γιορτή που ξεκινά από παλιά. Από το 1864, με την πρώτη κατοχύρωση, στο Σύνταγμα του δικαιώματος του συνεταιρίζεσθαι και το 1865, όταν ιδρύθηκε ο πρώτος σύλλογος ως σωματείο, ως την ψήφιση του νόμου “Περί δικηγορικών συλλόγων” το 1908, τις πρώτες εκλογές στο ΔΣΑ το 1909 -που είχαν διαρκέσει δεκαπέντε ημέρες! -, χωρίς να ξεχνάμε όμως και τη μαύρη παρένθεση των διορισμένων διοικήσεων.

Και φτάνουμε στο σήμερα, με τη σύνθεση, το πλήθος και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του δικηγορικού σώματος αισθητά διαφοροποιούμενα στο πέρασμα των δεκαετιών και τις συνθήκες άσκησης του επαγγέλματος ριζικά επιδεινούμενες.

Θα φανταζόταν άραγε κανείς μας, όταν επέλεγε να δώσει εξετάσεις για τη Νομική, τη σημερινή καθημερινότητα της πλειοψηφίας των Δικηγόρων; Τον αγώνα επιβίωσης μέσα σε αναξιοπρεπείς και αναχρονιστικές συνθήκες; Την αγωνία, όταν στο τέλος του μήνα το ταμείο, υπό το βάρος των ασύλληπτων φορολογικών και ασφαλιστικών επιβαρύνσεων, καταλήγει να είναι μείον παρά την υπερπροσπάθεια; Τα προβλήματα των εμμίσθων και την επισφάλεια, ιδίως των νέων δικηγόρων ;

Κι όμως, παρά την αλλαγή συνθηκών και δεδομένων, ο συνδετικός ιστός της δικηγορικής ιστορίας παραμένει η συμμετοχή μας στις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις, η πίστη μας στην έννοια του Δικαίου και η διάθεση να προσφέρουμε τις γνώσεις μας σε όποιον προστρέχει σε εμάς. Όχι γιατί μας το χρωστάει, αλλά γιατί μπορούμε να ανταποκριθούμε σε σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας και της αγοράς, να υπερασπιστούμε έννομα συμφέροντα και δικαιώματα σε κίνδυνο.

Αξίες σαν αυτές, μαζί με την εύλογη φιλοδοξία για κοινωνική καταξίωση, συνέθεταν το νεανικό όνειρο καθενός μας όταν περνούσαμε για πρώτη φορά το κατώφλι του ΔΣΑ στην Ακαδημίας.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν βάζοντας τάξη στα του οίκου μας. Ο ΔΣΑ είναι το σπίτι μας και πρέπει να εκσυγχρονιστεί προσφέροντας καινοτόμες υπηρεσίες, μέσα σε ένα πλαίσιο κανόνων και διαφάνειας. Να αφήσουμε πίσω μας την παλαιοκομματική νοοτροπία και τις μάχες οπισθοφυλακής. Που και αναποτελεσματικές είναι, και τις χάσαμε σχεδόν όλες, και μας στιγμάτισαν ως συντεχνία. Να βρούμε τρόπους – και υπάρχουν – να «παντρέψουμε» την κοινωνική ζήτηση με την επαγγελματική προσφορά.

Μέσα σε αυτήν τη συγκυρία ο κάθε Δικηγόρος καλείται να διακρίνει και να επιλέξει. Στις εκλογές μας βέβαια δεν ψηφίζουμε για Βουλή και Πρωθυπουργό, που όλα θα τα σφάζει και όλα θα τα μαχαιρώνει, που θα εξαφανίσει την επόμενη μέρα ως δια μαγείας όλα μας τα προβλήματα. Μικρό καλάθι λοιπόν. Αλλά δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να προσπαθήσουμε τουλάχιστον να ανακατευθύνουμε το νήμα της δικηγορικής ιστορίας προς ένα μέλλον καλύτερο. Δεν είναι μόνο ζήτημα επαγγελματικής επιβίωσης. Είναι, για να χρησιμοποιήσω μια λέξη πολύ ταλαιπωρημένη, και θέμα αξιοπρέπειας. »

Σάββατο 18 Νοεμβρίου 2017

Δελτίο Τύπου εκδήλωσης 
"Η ΔΙΚΗΓΟΡΙΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ"

«  Στην εκδήλωση "Η Δικηγορία στον Κινηματογράφο", που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Πέμπτη, το Polis Art Café πλημμύρισε από εικόνες και ήχους αξέχαστων ταινιών, που επιμελήθηκε και παρουσίασε στους δικηγόρους-σινεφίλ ο Ορέστης Ανδρεαδάκης. Ο κριτικός κινηματογράφου - καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης σκιαγράφησε το "μύθο" του Δικηγόρου, όπως έχει δομηθεί στον αμερικανικό κινηματογράφο, σε ένα ταξίδι που, με αφετηρία την πρώτη εμφάνιση Δικηγόρου στη μεγάλη οθόνη το 1899 σε ταινία για την υπόθεση Ντρέιφους, συνεχίζει, μέσω "Φιλαδέλφεια", "Σικάγο" και γλαφυρών δικαστικών σκηνών, να εκτυλίσσεται μέχρι σήμερα.

Διακυβεύματα όπως οι δομικές αντιθέσεις που ανέκαθεν εμπεριέχει η Δικαιοσύνη, το ιδεατό που ενσαρκώνει ο Δικηγόρος, η κάθαρση ως επιδίωξη της δίκης, η προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και η συσχέτιση δικηγόρου και πολιτικού, προσέγγισε στη δική του παρέμβαση ο Γιάννης Ιωαννίδης. Ανίχνευσε δε τη διαχρονικά υποβαθμισμένη εικόνα του Δικηγόρου-καρικατούρα στον ελληνικό κινηματόγραφο, εν αντιθέσει με την αμερικανική αποτύπωσή της.

Στις εκπλήξεις της βραδιάς η παρέμβαση του υποψήφιου Προέδρου του ΔΣΑ, Παναγιώτη Περάκη, που αποκάλυψε την ιδιαίτερα στενή-οικογενειακή σχέση που τον συνδέει με τον κινηματογράφο ήδη από την παιδική του ηλικία.

Μια ξεχωριστή εκδήλωση, που συνεισέφερε τη δική της νότα στον προεκλογικό αγώνα που κορυφώνεται όσο πλησιάζει η 26η Νοεμβρίου, με τον 1ο γύρο των εκλογών στους Δικηγορικούς Συλλόγους σε ολόκληρη τη Χώρα. »








Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2017

Από την εκδήλωση που διοργανώσαμε στο étage littéraire του Noel την 14η Νοεμβρίου μαζί με τον Κωνσταντίνο Ρόκα, στην κοινή μας προσπάθεια να αλλάξουμε το Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών, στο ψηφοδέλτιο με επικεφαλής τον Παναγιώτη Περάκη.  






Εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ", 15/11/2017


Κείμενό μας με το Βασίλη Παπαστεργίου, 
Εφημερίδα των Συντακτών, 15/11/2017

« Η ΑΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ  »


«  Το 2012 ένα κουρείο ενός πολίτη του Πακιστάν στη Μεταμόρφωση υπέστη επίθεση εν ώρα λειτουργίας από δύο νεαρούς.  Οι δύο νεαροί τραυμάτισαν με μαχαίρι έναν υπάλληλο του κουρείου, επίσης Πακιστανό, και έναν Ελληνα πελάτη και έβαλαν φωτιά στο κουρείο ρίχνοντας βόμβα μολότοφ και καταστρέφοντας τα πάντα.  Οι δράστες διέφυγαν και έμειναν για κάποιο χρονικό διάστημα ασύλληπτοι.

Πολύ λίγες ημέρες μετά το συμβάν, ο Αδωνις Γεωργιάδης, νεόκοπος τότε βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας εκ μετεγγραφής από τον ΛΑΟΣ, σπεύδει να υποβάλει ερώτηση στην Ελληνική Βουλή.

Θέτει τρία ερωτήματα.  Κανένα εξ αυτών δεν αφορά την προστασία των θυμάτων ή την έρευνα για την αποκάλυψη των δραστών της ρατσιστικής επίθεσης.

Αντίθετα, ο ερωτών βουλευτής ζητά να πληροφορηθεί αν το αλλοδαπό θύμα είχε άδειες διαμονής στη χώρα, αν το κατάστημα είχε άδεια λειτουργίας και ζητά τη δίωξη των υπευθύνων για την τυχόν μη νόμιμη λειτουργία του καταστήματος.

Λίγες ημέρες μετά ο ένας εκ των δραστών συνελήφθη.  Είχε προλάβει όμως 12 μέρες μετά την επίθεση στο κουρείο να καρφώσει ένα μαχαίρι λίγα χιλιοστά δίπλα από την καρδιά ενός άλλου πολίτη του Πακιστάν, που σώθηκε εκ θαύματος.

Ο δράστης πρόσφατα καταδικάστηκε τελεσίδικα (δηλαδή σε δεύτερο βαθμό) σε πολυετή ποινή κάθειρξης.

Ο σύγχρονος συντηρητικός λόγος έχει αναδείξει ως κομβική στη δημόσια αντιπαράθεση μια διαστρεβλωμένη έννοια της ανομίας.

Το μικρό αυτό παράδειγμα αναδεικνύει -με ομολογουμένως κραυγαλέο τρόπο- ότι η υπερπολιτικοποιημένη εργαλειοποίηση της ανομίας μπορεί να συσκοτίσει τα πράγματα και να οδηγήσει σε επιλογές ανεπιεικείς και άδικες.

Εν προκειμένω η επίκληση της νομιμότητας επιστρατεύεται για να συντρίψει τα θύματα της ρατσιστικής επίθεσης υπό την υπόθεση ότι είναι άνθρωποι χωρίς χαρτιά, δηλαδή οι πιο αδύναμοι των αδύναμων.

Αντίθετα, η ρατσιστική επίθεση δεν φαίνεται να προβληματίζει καθόλου, εντάσσεται σε μια κανονικότητα κοινωνικού βίου.

Ολα αυτά τον Σεπτέμβριο του 2012, με τη Χρυσή Αυγή να έχει μόλις εισέλθει στη Βουλή και να είναι κυρίαρχη στους δρόμους με την ανοχή της οργανωμένης πολιτείας.

Ολοι ξέρουμε τι ακολούθησε: δεκάδες επιθέσεις, δεκάδες τραυματισμοί και οι δολοφονίες Λουκμάν και Φύσσα, που όπως αποδεικνύεται από το παράδειγμα που αναφέραμε θα μπορούσαν να είναι πολύ περισσότερες, αν η οργανωμένη πολιτεία δεν υποχρεωνόταν εκ των πραγμάτων να παρέμβει τον Σεπτέμβριο του 2013 μετά τη δολοφονία Φύσσα.

Το μικρό αυτό σημείωμα δεν έχει ως σκοπό να ελέγξει ένα ατόπημα του συγκεκριμένου πολιτικού προσώπου (αν και είναι δύσκολο να μην ενδώσει κανείς σε αυτό τον πειρασμό).

Περισσότερο μας ενδιαφέρει να επισημάνουμε ότι όταν γίνεται λόγος για ανομία, είναι καλό να γίνονται σταθμίσεις ανάμεσα στα έννομα αγαθά που τίθενται υπό διαπραγμάτευση και ότι σε αυτήν τη στάθμιση η ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια είναι δεδομένο ότι έχει πάντα προτεραιότητα.

Και -κυρίως- μας ενδιαφέρει να προσθέσουμε ότι κάθε εφησυχασμός απέναντι στο φαινόμενο της ρατσιστικής βίας είναι αδικαιολόγητος και μπορεί να έχει μοιραίες συνέπειες, όπως μας έδειξαν και τα περιστατικά των τελευταίων ημερών.

ΥΓ. Το κουρείο λειτουργούσε με άδεια. Ο κουρέας είχε άδεια διαμονής. Τίποτα όμως από τα παραπάνω δεν θα άλλαζε, αν οι απαντήσεις αυτές ήταν διαφορετικές. »

Δευτέρα 13 Νοεμβρίου 2017

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΔΣΑ

Και μην ξεχνάτε:  Αύριο Τρίτη, 14/11 στις 19:00 συναντιόμαστε στο étage littéraire του Noel (Κολοκοτρώνη 59Β).  Μαζί με τον Κωνσταντίνο Ρόκα, στην κοινή μας προσπάθεια να αλλάξουμε το Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών, στο ψηφοδέλτιο με επικεφαλής τον Παναγιώτη Περάκη.  Ραντεβού αύριο λοιπόν, για να συζητήσουμε για το σήμερα και το αύριο της δικηγορίας και όχι μόνο.



Εξαιρετικός συνδυασμός και υποψήφιος Πρόεδρος :


Κυριακή 12 Νοεμβρίου 2017

« Η ΔΙΚΗΓΟΡΙΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ »



Στην τελική ευθεία προς τις εκλογές του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, σας καλώ σε μια συζήτηση “διαφορετική”. 
Αυτή την Πέμπτη, 16/11/2017 στις 17:00, στο “Polis Art Café” μιλάμε με τον Ορέστη Ανδρεαδάκη, κριτικό κινηματογράφου, καλλιτεχνικό δ/ντή του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, για την εικόνα του Δικηγόρου και της Δικαιοσύνης, όπως έχει αποτυπωθεί στη μεγάλη οθόνη.
Με τους δικηγόρους που κάποτε ονειρεύτηκαν, προβληματίστηκαν, εμπνεύστηκαν, παθιάστηκαν για το λειτούργημά τους με αφορμή εικόνες, ήχους και συναισθήματα στο λευκό πανί, παρέα με συμφοιτητές μας λογοτέχνες και δημοσιογράφους, μέσα στο αίθριο του Συμβουλίου Επικρατείας.
Μαζί, χωρίς σενάριο, την Πέμπτη στις 17:00 στο “Polis Art Café”.

Σάββατο 11 Νοεμβρίου 2017

Κείμενο Φοίβου Ιωαννίδη, Εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ", 11/11/2017


« ΜΕ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΘΗΤΙΚΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 1980 »

« Ο πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ διηγείται στα «ΝΕΑ» τις εκπλήξεις που ένιωσε όταν αντίκρισε τα αντίγραφα του ατομικού του φακέλου πολιτικών φρονημάτων » :

«  Πριν από μερικούς μήνες εξουσιοδότησα τον γιο μου, δικηγόρο Γιάννη Ιωαννίδη, να υποβάλει σχετική αίτηση στην αρμόδια Αρχή ώστε να λάβω αντίγραφα του ατομικού μου φακέλου πολιτικών φρονημάτων, δοθέντος ότι είχα αναπτύξει αντιστασιακή δράση κατά της δικτατορίας για την οποία καταδικάστηκα από το Έκτακτο Στρατοδικείο Χανίων σε ενδεκαετή κάθειρξη και παρέμεινα στις φυλακές της χούντας για πέντε χρόνια και οκτώ μήνες.  Πράγματι, όπως ενημερώθηκα, ο φάκελός μου ήταν εξ εκείνων των 2.000 περίπου σε αριθμό φακέλων πολιτικών προσώπων που γλίτωσαν από την πυρά για ιστορικούς λόγους.

Πήρα προ ημερών αντίγραφα του φακέλου μου, που ούτε λίγο ούτε πολύ είναι 249 δακτυλογραφημένες σελίδες. Η έκπληξή μου ήταν μεγάλη όταν διαπίστωσα ότι με παρακολουθούσαν από τα μαθητικά μου χρόνια, μέχρι το 1980 (!), όπως και ολόκληρη την οικογένειά μου: τη μητέρα μου, Αριστέα, τα αδέλφια μου Ελευθερία Ντιμπουί, Μάριο Ιωαννίδη, Κάτια Νίσκου και τη γυναίκα μου Μαριώ Λυγιδάκη.

Επειδή οι παρακολουθήσεις αυτές γίνονταν υπό το πρόσχημα της εθνικοφροσύνης και της καταπολέμησης των "αντεθνικών φρονημάτων", οφείλω να αναφέρω συνοπτικά την οικογενειακή μας ιστορία. Ο πατέρας μου, που ηγήθηκε της Αντίστασης στην Ανατολική Κρήτη, σκοτώθηκε από τους Γερμανούς στις 11 Μαΐου 1944. Αμέσως μετά η μητέρα μου συνελήφθη, βασανίστηκε από την Γκεστάπο και οδηγήθηκε στις φυλακές της Αγιάς στα Χανιά, όπου εκρατούντο όλοι όσοι καταδικάζονταν εις θάνατον από το γερμανικό στρατοδικείο. Η μητέρα μου σώθηκε τελικά λόγω της κατάρρευσης της Γερμανίας και της άνευ όρων παράδοσης του Γ' Ράιχ.

Πρέπει να σημειώσω ότι ούτε οι γονείς μου ούτε τα τρία αδέλφια μου ούτε εγώ και η γυναίκα υπήρξαμε ποτέ κομμουνιστές. Παρ' όλα αυτά όλοι ήμαστε συνεχώς υπό παρακολούθηση μέχρις, επαναλαμβάνω, και το 1980! Προσωπικά χαρακτηριζόμουν ως ιδιαιτέρως επικίνδυνος, ιδίως μετά τις εκλογές βίας και νοθείας του 1961, όταν στρατεύτηκα στον πρώτο Ανένδοτο Αγώνα ως πρόεδρος της Νεολαίας της Ενώσεως Κέντρου στον Νομό Ηρακλείου.

Η έκπληξη όμως που δοκίμασα ήταν ακόμα μεγαλύτερη όταν διαπίστωσα ότι ένα σύντομο άρθρο μου στα "ΝΕΑ" της 31.5.1978, στη στήλη "Όπως τα βλέπουν" με τίτλο "Ζητείται ήθος", υπήρχε και αυτό στον φάκελο σε σχετική φωτοτυπία, την οποία και σας αποστέλλω. Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτά συνέβαιναν παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας που σχηματίστηκε μετά την καταστροφή της Κύπρου και την κατάρρευση της χούντας είχε νομιμοποιήσει το ΚΚΕ. Αλλά το παρακράτος της Δεξιάς συνέχιζε να εμπλουτίζει τους φακέλους με τις παρακολουθήσεις.

Το αστείο. Μέσα σ' όλα αυτά τα τραγικά υπάρχουν και κωμικές πλευρές. Όπως θα δείτε στις φωτοτυπίες που σας στέλνω, το 1958, όταν ήμουν τριτοετής φοιτητής και δεν είχα ακόμα αναπτύξει έντονη πολιτική δραστηριότητα, ένας αρχιφύλακας βεβαίωσε ότι «ως εξακρίβωσε» κατοικούσα στην οδό Μαντζάρου, δίπλα στη Νομική. Το αστείο είναι ότι η βεβαίωση που περιέχεται στον φάκελό μου είναι στην πίσω πλευρά ψηφοδελτίου του συνδυασμού της ΕΡΕ στον Νομό Ηρακλείου με φωτογραφία του Κωνσταντίνου Καραμανλή και σταυρό στον Μανώλη Κεφαλογιάννη!  »




Παρασκευή 10 Νοεμβρίου 2017

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΔΣΑ

Τρίτη, 14 Νοεμβρίου 2017,  19:00




Συναντηθήκαμε μέχρι τώρα πολλές φορές. Σε βιβλιοθήκες και δικαστήρια, σε πολιτικές πρωτοβουλίες και κουβέντες, αλλά και σε μουσικές συνάξεις, σε περιπάτους μετά συζητήσεων και σε βόλτες με μηχανές εντός και εκτός Ελλάδας.

Οι δρόμοι μας διασταυρώνονται αυτή τη φορά στην κοινή μας προσπάθεια να αλλάξουμε το Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών, συμμετέχοντας στην ωραία ομάδα υποψήφιων συμβούλων που συγκρότησε ο Παναγιώτης Περάκης.

Σας καλούμε λοιπόν την προσεχή Τρίτη στο étage littéraire του Noel (Κολοκοτρώνη 59Β) για να συζητήσουμε για το σήμερα και το αύριο της δικηγορίας και όχι μόνο. 

Ραντεβού την Τρίτη, 14 Νοεμβρίου στις 19:00.

Κυριακή 5 Νοεμβρίου 2017

Σημερινό μου κείμενο στη "Νέα Σελίδα"

« Η δύση της Χρυσής Αυγής »


«  Ο τίτλος μπορεί να φαίνεται αισιόδοξος, όσοι παρακολουθούν τις δημοσκοπήσεις θα αντιτείνουν ότι οι νεοναζί εμφανίζονται να έχουν ακόμα απήχηση σε ένα διόλου ευκαταφρόνητο μέρος του εκλογικού σώματος.  Επιπλέον είναι αλήθεια ότι μετά από ένα διάστημα ύφεσης, πολλαπλασιάζονται τελευταία τα βίαια επεισόδια. Όπως όλοι γνωρίζουμε, τίποτα στη δράση της Χρυσής Αυγής δεν είναι τυχαίο, η ενός ανδρός αρχή εφαρμόζεται απαρέγκλιτα.  Το λέει άλλωστε και το πραγματικό καταστατικό τους κι ας το αρνούνται.  Όπως αρνούνται ό,τι κατά καιρούς δεν τους βολεύει, από την πίστη τους στο Χίτλερ και το ναζισμό, έως τις σπονδές στον παγανισμό και το συνονθύλευμα διάφορων μυθολογιών, όταν προσπαθούν να εμφανισθούν ως καλοί χριστιανοί.

Κι όμως.  Πλησιάζει σιγά σιγά και επιτέλους η ώρα της κρίσης.  Η δικαστική διαδικασία είναι αποκαλυπτική για την ανάδειξη των εγκληματικών μεθόδων δράσης και την εργαλειοποίηση της βίας εναντίον κάθε αδύναμου, ιδίως των πλέον ευάλωτων, των μεταναστών.  Πιέζει στην εξέλιξή της και το κόμμα- μανδύα της οργάνωσης, όπως έδειξαν οι πρόσφατες αποχωρήσεις. Καταρρέει όμως επίσης και το προσωπείο της ανδρείας.  Πόσο πιο άνανδρο από τις μπουνιές στο πρόσωπο μιας γυναίκας, συνηγόρου μάλιστα;  Πόσο πιο δειλό από τις ομαδικές καταδρομικές επιθέσεις σε ανήμπορους μοναχικούς ανθρώπους ;  Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο του φασισμού, πίσω απ’ την απατηλή μάσκα του εθνικισμού, της επίκλησης των ιερών και οσίων της φυλής και της καπηλείας των αγώνων του έθνους.

Πατρίδα μας είναι η Ελευθερία και η Δημοκρατία, το Σύνταγμά μας, "χαίρε ω χαίρε λευτεριά" λέει ο εθνικός μας ύμνος.  Και η πρόσφατη εθνική μας γιορτή, μην το ξεχνάμε, είναι επέτειος νίκης κατά του φασισμού.  Να την τιμήσουμε.  »